خفه کردن، ابزاری مخفی در خشونت خانگی و قتل زنان
جورجینا مک گرات از جمله متخصصانی است که می گویند مأموران پلیس، قضات و وکلا باید آموزش ویژه‌ای در مورد خفه‌کردن در موارد خشونت جنسی داشته باشند. مک گرات که خود قربانی خشونت جنسی در رابطه است، برای مصاحبه در سنت جانز حاضر شد.وی هنوز برخی شب ها مجبور است با پنجره های باز بخوابد تا هوای سرد در ریه‌هایش یادآور آن باشد که اکنون دور از مردی است که قبلاً گردنش را می فشرد. او هنوز شب ها دستان آن مرد را روی گردنش حس می کند.
به گفته آماندا مک کورمیک استادیار علوم جنایی، خفه کردن بیشتر از هر چیز دیگری باعث کشته شدن فرد توسط همسرش یا نامزد سابق می شود. وی گفت اگر این موضوع شناخته نشود، جان زنان در خطر است.دولت فدرال کانادا در سال 2019 در جرم خفه کردن تجدیدنظر کرد. اما مک کورمیک معتقد است بدون آموزش مناسب، احتمالا از این قانون استفاده صحیح نخواهد شد. او تاکنون مشاهده کرده است مجازات های صادرشده برای جرم خفه کردن بسیار سبک است، در حالی که مرتکبان این جرم خطر بسیار بالایی برای شرکای زندگی شان دارند.
مک گرات گفت در آینده خواستار تاسیس دادگاه‌های ویژه ای برای پرونده های خشونت در رابطه است، جایی که قاضی و وکلا دارای آموزش ویژه ای در این مسائل باشند و بتوانند بهترین تصمیم را در جهت حفاظت از قربانی اتخاذ کنند. او همچنین خواهان آن است که دولت پزشکان را موظف کند هرگاه موردی از خفه کردن در روابط خانگی را مشاهده کنند حتما به پلیس گزارش دهند.وزارت دادگستری نیوفاندلند و لابرادور روز جمعه اعلام کرد که به بررسی چنین سیاستی خواهد پرداخت. اما مک کورمیک معتقد است اگر گزارش خفه کردن به پلیس الزامی شود، ممکن است موجب ترس بیشتر قربانیان و جلوگیری آن ها از مراجعه به پزشک شود. این زنان باید به پزشک مراجعه کنند. اگر آن‌ها از دیدن پزشک منصرف شوند، می‌تواند خطرات ب سیاری برای سلامت و حیاتشان داشته باشد.
هر چند می توان گفت که الزام گزارش دادن پزشکان می تواند مانع از مراجعه قربانیان شود. اما از سوی دیگر، عدم گزارش خفه کردن به پلیس می تواند موجب بروز مجدد خشونت یا حتی قتل توسط همسر خشونت گر شود. یک راه حل ممکن این است که پزشکان قبل از هر گزارشی با قربانی مشورت کنند تا اولویت ها و نیازهایش روشن شود. همچنین می توان تلاش کرد تا اطمینان حاصل شود گزارش به پلیس منجر به دستگیری فوری متهم نمی شود، بلکه فقط به منظور پیگیری و پیشگیری است.در کل با درک دیدگاه های گوناگون و برقراری ارتباط مناسب بین مراکز درمانی، پلیس و خدمات حمایتی می توان تلاش کرد این مسئله حاد را به بهترین شکل ممکن حل و فصل نمود.
