زندگی فقیرانه دختر هندی برنده جایزه اسکار!
پینکی سونکار پس از آن که زندگی او به صورت فیلم درآمد، به شهرت رسید. اما پس از 15 سال، هیچ چیز در زندگی او تغییر نکرده است. این دختر مدرسه‌ای هندی که با فرار از فقر به نماد پیروزی در مسابقات ویمبلدون تبدیل شده بود، پس از حضور افتخارآمیز خود در یک فیلم مستند برنده جایزه اسکار، بار دیگر به زندگی فقیرانه خود بازگشته است.
پینکی که در پنج سالگی در فیلم مستند معروف لبخند پینکی بازی کرد و داستان زندگی خود را پس از عمل جراحی لب و فک روایت کرد، برای مدتی از شهرت جهانی برخوردار بود و در مراسم اهدای جوایز اسکار در سال 2009 که فیلم برنده اسکار شد، با بازیگران مشهور هالیوود آشنا شد.
در سال ۲۰۱۳، او همچنین برای پرتاب سکه در فینال ویمبلدون مردان دعوت شد که این رویداد پیروزی تاریخی اندی ماری در مقابل نواک جوکوویچ را رقم زد.
اما پینکی سونکار که اکنون هجده ساله است، به هند و روستای خود در منطقه میرزاپور ایالت اوتار پرادش بازگشته و در فقر زندگی می‌کند. او به روزنامه تلگراف گفت: وضعیت من همانند قبل از اسکار است. من فقط مشغول تحصیل و کارهای خانه هستم. هیچ تغییری برای من ایجاد نشده است.
این فیلم مستند زندگی او و دختر دیگری به نام گیتا را که هر دو با لب‌های شکاف‌دار به دنیا آمده بودند و از تمسخر و زورگویی رنج می‌بردند، نشان می‌داد. پینکی سونکار قبل از فینال تنیس ویمبلدون ۲۰۱۳ بین اندی ماری و نواک جوکوویچ سکه را پرتاب کرد. او به کانال ۱۸ خبر هند گفت: به دلیل نقص ظاهری‌ام از جامعه طرد شده بودم. به یاد دارم که همکلاسی‌هایم مرا به عنوان یک فرد طرد شده می‌دیدند. خویشاوندانم هم مرا نمی‌خواستند و مرا نحس می‌دانستند.
پس از شناسایی پینکی توسط سازمان غیردولتی لبخند هند، دکتر سوبوده کومار سینگ، جراح پلاستیک اهل واراناسی، عمل جراحی او را به صورت رایگان انجام داد تا از رنج او بکاهد.
سونکار می‌گوید: حضور در مراسم اسکار تجربه شگفت‌انگیزی بود و مرا شاد کرد. اما اکنون، به جز روزنامه‌نگاران، کسی برای دیدنم سراغ من نمی‌آید. او هر سال مراسم اسکار را تماشا می‌کند تا لحظاتی را که تجربه کرده زنده کند، اما فقر، سختی و شهرت کوتاه‌مدت واقعیت زندگی اوست.
با وجود مشکلاتی که پینکی با آن مواجه است، او تلاش می‌کند تا به روستای خود در خروج از فقر کمک کند. او یک اقدام بسیار سازنده را آغاز کرده و در خانه‌اش یک کتابخانه راه اندازی کرده است. این کتابخانه در واقع نتیجه اهدای کتاب‌هایی است که از سوی دیگران جمع‌آوری کرده است. این عمل نه تنها نشان از آرزوی پینکی برای ارتقای سطح فرهنگ و علم در جامعه خود دارد، بلکه به او امکان می‌دهد تا به دیگران امکان دسترسی به منابع آموزشی و اطلاعاتی را فراهم کند. این تلاش پینکی نشانگر اراده و انگیزه قوی او برای بهبود شرایط زندگی روستاییان خود است و نشان می‌دهد که حتی با وجود محدودیت‌ها، او تصمیم به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه خود گرفته است. امیدواریم که این نمونه الهام‌بخش از همت و پشتکار پینکی، سبب تحول و پیشرفت بیشتر در روستای او شود و این کتابخانه، به عنوان یک مرکز آموزشی و فرهنگی، به رویکردی مثبت در زندگی افراد منطقه کمک کند.
پینکی می‌گوید: بیشتر بر روی تحصیل و کارهای خانه‌داری تمرکز دارم، همانند بسیاری دیگر از دختران هندی. او اضافه می‌کند که پس از پیروزی اسکار مورد توجه قرار گرفت، اما هیچ اتفاقی نیفتاد. با این حال، آینده‌اش با تردید مواجه است. آرزوهای پینکی برای تحصیلات عالیه در محدودیت‌های مالی و نامعلومی آینده غرق است.
