دو‌شغله شدن اکثر انتاریوهایی که قصد خرید خانه دارند
یادداشت هفته – رویای مالکیت خانه در یکی از گران ترین استان های کانادا برای بسیاری از ساکنان انتاریو غیرقابل دسترس است. نظرسنجی های جدید که از 2824 کانادایی 18 تا 64 ساله در فاصله 25 ژانویه تا 23 فوریه 2024 انجام شد، نشان می دهد خریداران احتمالی ملک در این استان برای خرید نیازمند منبع درآمد دوم می باشند.
با وجود شرایط نامساعد اقتصادی مانند افزایش تورم و هزینه های زندگی، قیمت خانه های موجود در بازار مسکن اونتاریو، بخصوص GTA بیش از پیش افزایش یافته و فاصله قیمت ها با توان مالی خریداران بیشتر شده است. پنجاه درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی گفتند تورم موجب شده قادر به پس انداز برای خرید ملک نباشند. 31 درصد از بزرگسالان جوان نیز اذعان کردند مجبورند برای مدت بیشتری نزد والدین شان زندگی کنند و بایستی فعلا فکر مستقل شدن را از سر بیرون کنند.
علاوه بر افزایش تقاضا برای مسکن، عرضه محدود آن نیز از عوامل اصلی افزایش قیمت ها در اونتاریو به شمار می رود. با وجود رشد جمعیتی سریع این استان در سال های اخیر، به دلیل افزایش قابل توجه شمار مهاجران دائم و موقت، از جمله دانشجویان بین المللی، ساخت مسکن تنها حدود 4 درصد در سال افزایش یافته است، که به هیچوجه پاسخگوی تقاضای روزافزون نیست.
با وجود فشارهای تورمی، رؤیای مالکیت خانه در آینده برای بسیاری از ساکنان اونتاریو همچنان زنده است. در سطح کشور نیز 60 درصد پاسخ دهندگان گفتند خرید ملک یا آپارتمان سرمایه گذاری خوبی است.
حدود نیمی از شهروندان شرکت کننده در نظرسنجی گفتند مجبورند برای تحقق این رویا، سبک زندگی خود را تغییر داده و با کاهش مخارج غیرضروری و حتی ضروری برای خرید مسکن پس انداز کنند. هرچند با ادامه روند افزایش قیمت ها، مشخص نیست که مبلغ پس انداز شده برای خرید مسکن در آینده کافی باشد یا خیر.
بیش از 68 درصد از جوانان شاغل کمک مالی والدین برای تامین هزینه خرید و مالکیت خانه را ضروری دانستند. اما این فقط هدایای نقدی از سوی والدین نیست که نسل جوان به آن امید بسته، برخی قصد دارند از ارث خود برای تامین پیش پرداخت استفاده کنند.
برای سایر خریداران جوانی که خانواده متمولی ندارند، دو و یا سه شغله بودن و پس انداز رایج ترین راه برای خرید خانه است. متاسفانه بسیاری از جوانان کانادایی که از سرمایه خانوادگی محروم می باشند، اغلب اجاره نشین باقی می مانند. اما این بخش نیز با بحران کمبود مسکن اجاره ای مقرون بصرفه روبرو است.
عدم تناسب عرضه و تقاضا باعث افزایش قیمت ها همچنین در بخش اجاره شده است. کمبود عرضه به دلیل محدودیت های ساخت و ساز مسکن اجاره ای و افزایش قابل توجه تعداد تازه واردان تشدید شده است.
کمبود مسکن مقرون بصرفه بزرگسالان جوان را مجبور می کند از شهرها و کامیونیتی هایی که در آن بزرگ شده اند فرار کنند و همچنین ازدواج و تشکیل خانواده را به تعویق بیندازند. میانگین سن ازدواج از 27 سال در سال 1990 به 31 سال افزایش یافته است. بدتر اینکه ، بسیاری از زنان جوان، بچه دار شدن را به تعویق می اندازند. متاسفانه میانگین سن بارداری نیز طی سال های اخیر از 27 سال به 31 سال افزایش یافته است و نرخ زاد و ولد نیز به دلیل نگرانی های مالی پایین آمده است.
مسلما با ادامه این وضعیت، شکاف طبقاتی عمیق تر می شود و جوانان و خانواده های کم درآمد از بازار مسکن دور می مانند. بحران تا زمانی ادامه خواهد داشت که سیاست های مسکن تغییرکند. افزایش ساخت و ساز، تسهیلات وام و همچنین کنترل قیمت ها بخشی از راه حل است.
