آیا تغییرات در قوانین تبلیغات دولتی، لیبرال‌ها را در تنگنا قرار داده است؟
حملات به وضعیت مالیات کربن، هم ساده‌انگارانه و هم غیرمنطقی است. مالیات فدرال بر کربن که از سال ۲۰۱۹ اجرا شده، هنوز نوپا است. پس از دوره‌ای از تورم بی‌سابقه، مردم کانادا نسبت به قیمت کالاها و مایحتاج زندگی خود حساسیت جدیدی پیدا کرده‌اند. این مالیات هر سال (در واقع در اول آوریل) افزایش می‌یابد. در عین حال، مزایای قیمت‌گذاری کربن و همچنین خسارات اقتصادی و محیط زیستی ناشی از عدم وضع چنین سیاستی هنوز ملموس نیستند، هرچند که انتشار گازهای گلخانه‌ای کانادا در حال کاهش است.
برخلاف اکثر مالیات‌ها و هر چیزی که ممکن است به افزایش قیمت کالاها مرتبط باشد، مالیات کربن با یک بازپرداخت همراه است. در واقع تخمین زده می‌شود که اکثر خانوارها مبلغی بیشتر از بازپرداخت دریافت می‌کنند تا آنچه را که به دلیل افزایش قیمت‌ها ناشی از مالیات می‌پردازند.
برای مقایسه، مالیات مصرف بر روی سوخت‌های فدرال که از قرن‌ها پیش موجود است را در نظر بگیرید. از سال ۱۹۹۵ میلادی، این مالیات ۱۰ سنت به هر لیتر بنزین اضافه کرده است. درآمد حاصل از آن مستقیما به خانوارها بازپرداخت نمی‌شود (گرچه بعضی افرادی که معلولیت حرکتی دارند می‌توانند برای دریافت قسمتی از آن درخواست کنند). اما هیچ یک از رهبران اپوزیسیون یا فرمانداران در حال حاضر خواستار برداشتن این مالیات‌های مصرف نیستند – شاید به خاطر اینکه سالانه ۵ میلیارد دلار برای دولت فدرال درآمدزایی می‌کنند که ۲ میلیارد دلار آن بین ایالت‌ها برای تامین زیرساخت‌های شهری توزیع می‌شود.
در ماه ژانویه، آباکوس دیتا از شهروندان کانادایی در ایالت‌هایی که مالیات فدرال بر کربن در آن اعمال می‌شود، پرسید که آیا در هفته گذشته پرداختی از دولت فدرال دریافت کرده‌اند. %۴۹ افراد پاسخ مثبت دادند و به درستی بازپرداخت صورت گرفته مرتبط با مالیات بر کربن را شناسایی کرده بودند. اما %۵۱ باقی‌مانده گفتند هیچ بازپرداختی دریافت نکرده‌اند. در حقیقت دولت فدرال در ماه ژانویه بازپرداخت‌های کربن را به ۱۲ میلیون کانادایی پرداخت کرد. یافته‌های آباکوس ممکن است تحت تاثیر این واقعیت باشد که در مورد افراد متاهل و دارای رابطه‌ای ثابت، تنها یک نفر این بازپرداخت را دریافت می‌کند. در نوامبر، یک چهارم پاسخ‌دهندگان به موسسه تحقیقاتی انگوس رید گفتند که نه خودشان و نه خانوارشان در سال گذشته بازپرداخت دریافت نکرده‌اند. (%۱۲ دیگر هم مطمئن نبودند.) حتی میان آنهایی که مبالغ پرداختی از طرف دولت را دریافت کرده بودند، %۵۴ گفتند که مبلغ بیشتری نسبت به آنچه از بازپرداخت دریافت کرده‌اند پرداخت کرده‌اند.
از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵، دولت محافظه‌کار قبلی بیش از ده‌ها میلیون دلار برای ترویج آنچه آن را «برنامه اقدامات اقتصادی کانادا» می‌خواند سرمایه‌گذاری کرد – شعاری که ابتدا برای ترویج پاسخ دولت به بحران مالی بزرگ و سپس برای ترویج حوزه‌ای وسیع از سیاست‌های محافظه‌کاران به کار رفت. آن زمان احزاب اپوزیسیون به شدت به استفاده از بودجه‌های عمومی برای ترویج دولت حاکم اعتراض داشتند.
وقتی لیبرال‌ها به مقام و منصب رسیدند، نه تنها هزینه‌های تبلیغات را به شدت تقلیل دادند، بلکه قوانین و نظارت جدیدی برای محدود کردن نحوه استفاده از بودجه‌های تبلیغاتی دولت ایجاد کردند. از این پس تبلیغات انجام شده توسط دولت فدرال موظف بود «بی‌طرفانه، عینی و توضیح‌دهنده» باشند و «متکبرانه یا مباهات‌آمیز» نباشند.
آیا این شکست در رویکرد ارتباطی است؟
در سال ۲۰۱۹، آگهی‌ای از سوی سازمان درآمدهای کانادا پیشنهاد شد که به خاطر جمله‌ای که در آن آمده بود یعنی “تشویق عملی برای ایجاد اقلیم جدید که اقتصاد پاک‌تر را برای همه مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌کند” ، به عنوان تبلیغی حاوی مضمون خودستایی نشانه‌گذاری شد. غیرممکن است دقیقا مشخص کنیم که لیبرال‌ها بدون این قوانین چه می‌کردند. اگر مانند برنامه اقدام اقتصادی ترویج می‌شدند، احتمال دارد که مالیات کربن و بازپرداخت آن الان حمایت بیشتری (یا حداقل آگاهی گسترده‌تری) داشتند.
شاید بین تبلیغات محدود سال‌های اخیر و چگونگی استفاده از بودجه‌های تبلیغاتی دولت در گذشته، فضای متعادلی وجود داشته باشد. اما مشکلات دولت لیبرال در دفاع از مالیات کربن شاید تنها نشان‌دهنده چالش‌های جدیدی باشد که تمام دولت‌ها در ارتباط با رای‌دهندگان با آن روبه‌رو هستند.
متقاعد کردن رای‌دهندگان برای پذیرش مالیات جدید (حتی با بازپرداخت) شاید همیشه چالش‌برانگیز باشد. فضای رسانه‌ای تجزیه‌شده ۲۰۲۴ ممکن است این کار را حتی دشوارتر هم بکند. اما اگر شکاف در آگاهی عمومی نشان می‌دهد که لیبرال‌ها باید تلاش بیشتری بکنند، الزاما به این معنا نیست که این تلاش باید شامل تبلیغات دولتی باشد. منصفانه است که بپرسیم آیا استدلال‌هایی که دولت ترودو ارائه داده، کفایت لازم را داشته است یا نه.
