چرا بعضی‌ها با افزایش سن آرام‌آرام از همه دور می‌شوند
افرادی که با افزایش سن ناگهان از دوستان و خانواده فاصله می‌گیرند، معمولاً دلایل عمیق و پیچیده‌ای پشت این رفتار دارند. پژوهش «نورت‌وسترن مدیسن» نشان می‌دهد هرچند احساس تنهایی در میانسالی کاهش می‌یابد، اما در سال‌های بعد دوباره اوج می‌گیرد. تغییرات سلامتی، فشارهای عاطفی، یا ناهماهنگی با محیط‌های اجتماعی سابق می‌تواند سبب شود افراد به‌جای نزدیکی، مسیر انزوا را انتخاب کنند.
آن‌ها دچار فرسودگی شده‌اند
افرادی که سال‌ها زیر بار استرس، مسئولیت و توقعات دیگران بوده‌اند، با افزایش سن انرژی کمتری برای حفظ ارتباطات دارند. آن‌ها برای جلوگیری از آشفتگی بیشتر، ناخودآگاه فاصله می‌گیرند تا احساس کنترل را بازیابند.
آن‌ها سعی می‌کنند احساسات‌شان را سرکوب کنند
ترس از سربار بودن، بسیاری را به پنهان‌کاری می‌کشاند. آن‌ها ترجیح می‌دهند سکوت کنند تا مبادا روابطشان را تحت فشار قرار دهند، اما این سکوت در نهایت به تنهایی عمیق‌تری منجر می‌شود.
احساس می‌کنند باید «محافظ» بمانند
کسانی که همیشه ستون خانواده بوده‌اند، هنگام ضعف نمی‌توانند از دیگران کمک بخواهند. همین نقش اشتباه باعث دوری بیشتر می‌شود.
احساس می‌کنند اطرافیان آن‌ها را نمی‌فهمند
تغییرات شخصی یا رشد درونی ممکن است باعث شود فرد زندگی‌اش را متفاوت ببیند، اما دیگران هنوز نسخه قدیمی او را می‌شناسند.
دیگر در جامعه خود دیده نمی‌شوند
با تغییر ارزش‌ها و مسیر زندگی، گاهی گروه‌ها و محیط‌هایی که زمانی آشنا بودند دیگر احساس صمیمیت ایجاد نمی‌کنند.
انرژی روابط سطحی را ندارند
با بالا رفتن سن، نیاز به روابط واقعی و عمیق بیشتر می‌شود و ارتباطات سطحی کنار گذاشته می‌شوند.
در حال محافظت از سلامت روان خود هستند
مرزبندی، فاصله گرفتن و انتخاب تنهایی می‌تواند روشی برای ترمیم باشد.
آن‌ها در حال حفاظت از آرامش درونی‌شان هستند
قرار گرفتن در کنار افراد سمی یا سوءاستفاده‌گر انرژی زیادی می‌گیرد، بنابراین فاصله گرفتن طبیعی است.
از درگیری فرار می‌کنند
اگر روابط مدام به تنش ختم شود، افراد ترجیح می‌دهند خود را کنار بکشند.
در حال درمان خود به شیوه شخصی‌اند
گاهی شفا، سکوت و تنهایی می‌خواهد. آن‌ها توضیح نمی‌دهند، اما در مسیر ترمیم درونی‌اند.
