عمر 100 ساله؛ چرا بازنشستگی در 65 سالگی در کانادا تقریبا غیرممکن است؟
در دو قرن گذشته، میانگین طول عمر کاناداییها از کمتر از 40 سال به حدود 82 سال افزایش یافته است. این تغییر باعث شده دوره بازنشستگیها به 25 تا 30 سال ادامه داشته باشد و فشار زیادی بر پساندازها و سیستمهای حمایتی وارد کند. سن 65 سالگی که روزی معیار بازنشستگی بود، حالا با واقعیتهای مدرن فاصله زیادی دارد.
با افزایش جمعیت سالمندان، کانادا بزرگترین گروه نیروی کار مسن را تجربه میکند. پیشرفتهای پزشکی و سبک زندگی سالم، طول عمر را بیشتر کرده است، اما سلامت کامل با آن هماهنگ نیست و هزینههای مراقبت طولانیمدت سنگین است. حتی سرمایه یک میلیون دلاری ممکن است کافی نباشد.
برای پاسخ به این چالش، مفهوم «شغلهای چندمرحلهای» مطرح شده؛ مردم ممکن است چندین شغل در طول زندگی داشته باشند و دورههایی را به خانواده، تحصیل یا رشد شخصی اختصاص دهند. انعطافپذیری و یادگیری مستمر، کلید موفقیت در زندگی کاری طولانی است.
مسایل مالی نیز نیاز به بازنگری دارند؛ پساندازهای سنتی 10–15 درصد درآمد دیگر کافی نیست و بازنشستگی طولانی ممکن است به 20–25 درصد یا بیشتر نیاز داشته باشد. درآمدهای شخصی، سرمایهگذاری هوشمند و تنوع منابع مالی برای امنیت اقتصادی ضروری است.
سلامت، مسکن و آموزش دیجیتال از دیگر چالشها هستند. بیماریهای مزمن، هزینههای مسکن بالا، تغییرات سیاستهای بازنشستگی و نیاز به مهارتهای جدید در عصر دیجیتال، همگی فشار بر افراد مسن را افزایش میدهند.
علاوه بر این، سلامت روان و ارتباطات اجتماعی اهمیت حیاتی دارند؛ بازنشستگی طولانی ممکن است حس هدفمندی و تعامل اجتماعی را کاهش دهد. برنامهریزی املاک و دارایی و توجه به تفاوتهای منطقهای، ابزارهای ضروری برای مدیریت یک زندگی صدساله هستند.
در نهایت، بازنشستگی سنتی دیگر یک گزینه واقعی نیست و موفقیت در زندگی طولانی نیازمند برنامهریزی هوشمند، مهارتهای متنوع و انعطافپذیری در مسیر شغلی و مالی است.
