عشق بیش از حد، اضطراب بیش از حد: کودکان و تله محافظت افراطی
امروزه والدگری به شکل چشمگیری تغییر کرده است. فشارهای تحصیلی، نگرانیهای امنیتی و مقایسههای مداوم در شبکههای اجتماعی باعث شده بسیاری از والدین ناخودآگاه وارد سبک محافظتی افراطی شوند. اگرچه این رفتار ریشه در عشق و مراقبت دارد، اما میتواند رشد عاطفی و اجتماعی کودک را محدود کند.
آنچال چوداری آهوژا، روانشناس بالینی، دو نوع دخالت بیش از حد والدین را شناسایی میکند: والدگری هلیکوپتری، که والدین همیشه نظارت میکنند و بهطور مداوم وارد مسایل کودک میشوند، و والدگری درهمتنیده، که در آن استقلال کودک با نزدیکی بیش از حد سرکوب میشود. هر دو الگو، پیام ناآگاهانهای به کودک میدهند که جهان ناامن است و او نمیتواند مستقل عمل کند. نتیجه آن اضطراب، وابستگی شدید و دشواری در تصمیمگیریهای خودگردان است.
آهوژا میبیند کودکانی که بیشترین حمایت را دارند، گاهی دقیقاً به همان دلیل دچار مشکل میشوند. نمونهها شامل کودکانی است که از تعامل با همسالان میترسند زیرا والدین همیشه برای آنها صحبت کردهاند یا نوجوانانی که از هر شکست کوچک تحصیلی وحشت دارند چون والدین سریع وارد عمل شدهاند.
برای پرورش سلامت عاطفی و اعتماد به نفس، آهوژا چند توصیه عملی ارائه میدهد:
- استقلال متناسب با سن را تشویق کنید و اجازه دهید کودک خودش تلاش کند.
- اشتباهات را عادی کنید و تجربه یادگیری از شکست را جایگزین هشدارهای مداوم کنید.
- آرامش خود را الگو قرار دهید تا کودک نیز رفتارهای عاطفی مشابهی بیاموزد.
- مسئولیتهای کوچک، مانند جمع کردن کیف مدرسه یا مدیریت پول توجیبی، به کودک حس کفایت و اعتماد به نفس میدهد.
- اجازه دهید پیامدهای طبیعی در محیطی امن رخ دهد تا کودک مسئولیت تصمیماتش را یاد بگیرد.
- به جای ارائه پاسخ فوری، مهارت حل مساله را به کودک آموزش دهید تا وابستگی کاهش یابد.
