زنان قربانی خشونت خانگی در کانادا نیازمند خانه امن و حمایت هرچه بیشتر
یادداشت هفته به قلم: شاکه آیوازیان – مجمع عمومی سازمان ملل، در سال 1979، روز 25 نوامبر را به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان تعیین کرد.
خشونت علیه زنان که به عنوان خشونت خانگی یا شریک صمیمی و جنسی نیز تعریف می‌شود، از جمله شامل تجاوز جنسی، تجاوز در بستر زناشویی (هر نوع رابطه بدون رضایت و بی‌توجه به شرایط روانی و جسمی همسر)، آزار فیزیکی، روانی و عاطفی، احساس مالکیت به زن، ناقص‌سازی جنسی، محروم ساختن زن از علائق و حق انتخاب، رفتارهای ناشایست و پیشنهادات جنسی در محیط کار و جامعه، است.
هر سال، در آستانه این روز جهانی، کلیه سطوح دولت، اعم از فدرال، استانی و شهری، توجه ویژه‌ای را به این معضل معطوف کرده و بر ضرورت افزایش حمایت‌ها از قربانیان تاکید می‌کنند. گاهی وعده‌های جدید داده می‌شوند و گاهی بر لزوم تسریع اجرای توصیه‌ها و سیاست‌های قبلی تاکید می‌شود. اما اگر از قربانیان و حامیان آنها سوال شود، تا دستیابی به اجماع ملی و حمایت معنادار، راه درازی باقی مانده است.
طبق گزارش منتشر شده در وب‌سایت اداره آمار کانادا، نرخ خشونت خانوادگی گزارش شده به پلیس (3 درصد) و خشونت شریک صمیمی (1 درصد) در سال 2023 افزایش یافت. در آن سال، مجموعا 139 هزار و 20 نفر قربانی خشونت خانوادگی و 123 هزار و 319 قربانی (12 سال و بالاتر) قربانی خشونت شریک صمیمی شدند. این یعنی 350 قربانی خشونت خانوادگی و 354 قربانی خشونت شریک جنسی در هر 100 هزار نفر جمعیت.
زنان و دختران همچنان بیشترین قربانیان را در کانادا تشکیل می‌دهند. در سال گذشته، دو سوم یا 68 درصد قربانیان خشونت خانوادگی و 78 درصد قربانیان خشونت شریک جنسی، زنان و دختران بودند.
سازمان‌هایی مانند Interval House، در جهت تامین سرپناه برای قربانیان فعالیت می‌کنند. اما امکانات آنها محدود است. برای مثال در حال حاضر تنها 16 واحد مسکونی برای بازماندگان خشونت مبتنی بر جنسیت در اتاوا وجود دارد. در بحبوحه بحران ملی مسکن، سال‌ها طول می‌کشد تا زنی که به تنهایی یا به اتفاق فرزندان از خشونت خانگی فرار کرده است، مکانی امن و مقرون به صرفه برای زندگی بیابد. واقعیت این است که 99 درصد از افرادی که در این مرکز خدمات دریافت می‌کنند، قادر به پرداخت اجاره‌بها نیستند.
کمبود سرپناه مشکل جدیدی نیست و در کل کشور وضعیت مشابه حاکم است. این کمبود باعث شده زنان و کودکانی که به پناهگاه‌ها مراجعه می‌کنند، برای مدت طولانی‌تری در این مراکز بمانند. این یعنی رانده شدن صدها قربانی دیگر به دلیل تکمیل بودن ظرفیت.
قانون در این باره چه میگوید؟
قوانین کیفری کانادا، بسیاری از اشکال خشونت شریک صمیمی یا Intimate Partner Violence را ممنوع می‌کند، از جمله: خشونت فیزیکی و تجاوز جنسی، برخی از اشکال سوءاستفاده و غفلت عاطفی/روانی و سوءاستفاده مالی.
استان‌های آلبرتا، مانیتوبا، نیوفاندلند و لابرادور، نووا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد و ساسکاچوان و سه حوزه شمال غرب، نوناووت و یوکان، قوانین خاصی را در مورد خشونت خانگی وضع کرده‌اند.
دولت‌های فدرال و استانی خدماتی را به قربانیان ارائه می‌کنند، از جمله پناهگاه‌های زنان، خانه‌های امن /انتقالی، برنامه‌های مشاوره و غیره. اما همانطور که گفته شد، امکانات موجود برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون کافی نیستند.
راهکار مبارزه با خشونت شریک صمیمی چیست؟
هارمی مندوزا، مدیر اجرایی سازمان WomanACT میگوید خشونت شریک صمیمی یک اپیدمی است، اما قابل پیشگیری است. اولین قدم در حل یک مشکل، تشخیص وجود مشکل است. او میگوید لایحه 173 یک فراخوان یکپارچه از سوی ارائه‌دهندگان خدمات خط مقدم… سازمان‌‌های اجتماعی و به ویژه بازماندگان IPV برای اپیدمی اعلام شدن آن در انتاریو است. اقدامی که می‌تواند زمینه را برای تخصیص حمایت‌های هرچه بیشتر و سریع به قربانیان و همچنین مبارزه ریشه‌ای با این معضل هموار کند.
***
اگر قربانی آزار و خشونت خانگی یا شریک صمیمی/جنسی هستید، می‌توانید با مراجعه به لینک‌های ذیل یا تماس با شماره های زیر، از منابع حمایتی موجود مطلع شوید:
https://www.canada.ca/en/public-health/services/health-promotion/stop-family-violence/services.html
-
- Assaulted Women’s Helpline: 1-866-863-0511 (toll-free, 24/7, multilingual service available)
- on your Bell, Rogers, Fido or Telus mobile phone: #7233
- Seniors 24/7 Safety Line: 1-866-299-1011
- Fem’aide 24/7 Support Line: 1-877-336-2433 (French only)
- Kids Help Phone: 1-800-668-6868
- Male Survivors of Sexual Abuse 24/7 Crisis Line: 1-866-887-0015
- Ontario 24/7 Community and Social Services Helpline: 211
- Talk4Healing 24/7 Helpline for Indigenous Women: 1-855-554-4325
- Victim 24/7 Support Line: 1-888-579-2888
