تشدید بحران بی خانمانی در تورنتو و اتکای روزافزون مردم به بانک غذا در آستانه زمستان
یادداشت هفته به قلم: شاکه آیوازیان -با نزدیک شدن به فصل زمستان و افزایش جمعیت بی‌خانمان‌های تورنتو، شهر در حال گسترش خدمات پناهگاهی با فضاهای موقت اضافی است. با این حال، کارکنان شهری اذعان دارند که این تلاش‌ها همچنان نیازهای همه افرادی که در خیابان زندگی می‌کنند را برآورده نخواهد کرد.
شهرداری تورنتو اعلام کرد از 15 نوامبر تا 15 اپریل 530 فضای موقت اضافی در پناهگاه‌های موجود و سه مرکز استراحت موقت ایجاد خواهد کرد.
به گفته مقامات شهری، پناهگاه‌های تورنتو به طور متوسط هر شب 12 هزار و 200 نفر را اسکان می‌دهند که افزایش قابل توجهی نسبت به 10 هزار و 700 نفر در سال گذشته است. حدود 9500 نفر از این افراد در سیستم پناهگاهی شهر و 2600 نفر دیگر در هتل‌ها اسکان داده شده‌اند. با این حال، تقاضا بسیار بیشتر از ظرفیت موجود است و هر شب بیش از 200 نفر به دلیل نبود تخت خالی در پناهگاه، در خیابان باقی می‌مانند.
اما واقعیت این است که پناهگاهها و مراکز استراحت موقت راه‌حل بحران مسکن نیست. تامین مسکن دائمی و مقرون به صرفه بهترین راهکار بلند مدت برای بحران بی‌خانمانی است. افزایش هزینه‌های زندگی، اعتیاد، افزایش تعداد پناهجویان و کمبود مسکن مقرون به صرفه، به این بحران دامن زده‌اند و نیاز به سرمایه‌گذاری کلان توسط تمام سطوح دولت (فدرال، استانی و شهری) را برجسته کرده‌اند.
در حالی که پناهگاهها بخش مهمی از پاسخ دولت به بی‌خانمانی هستند، شهرداری همچنین بر روی برنامه‌‌های بلندمدت کار می‌‌کند. طی چند سال آینده، تورنتو قصد دارد 20 پناهگاه دائمی جدید بسازد. علاوه بر این، چهار خانه جدید برای پناهجویان، جدا از سیستم پناهگاهی، قرار است در این زمستان باز شوند که 200 فضای جدید را فراهم می‌کنند. در حال حاضر، بیش از نیمی از افرادی که از پناهگاه‌های تورنتو استفاده می‌کنند، پناهجو هستند.
به موازات بحران مسکن، بانک‌های غذا در سراسر انتاریو، بخصوص تورنتو، با تقاضای بیسابقه مواجه هستند. به عنوان مثال، بانک غذای Daily Bread شاهد افزایش چشمگیر تعداد مراجعه کنندگان؛ از 50 هزار نفر در ماه در سال 2020 به 350 هزار نفر در ماه تا اکتبر 2024 ، بوده است. متاسفانه بسیاری از این افراد را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند.
با افزایش بیسابقه تقاضا برای بانک‌های غذا و کمبود منابع مالی، بسیاری از این مراکز مجبور به ایجاد لیست انتظار یا محدود کردن دسترسی شده‌اند. بانک غذای مورد اشاره در پنج سال گذشته هزینه سالانه خرید مواد غذایی را از 1.5 میلیون دلار به 29 میلیون دلار افزایش داده است.
این افزایش تقاضا منابع را تحت فشار قرار داده و کمک‌های اهدایی قادر به همگام شدن با این نیاز نیستند. در واکنش به این وضعیت، بانک‌های غذایی درخواست‌های فوری برای دریافت کمک‌های بیشتر منتشر کرده‌اند.
اما راه حل پایدار برای این بحران ها، چه می تواند باشد؟
راهکارهای مختلفی برای آن می توان بر شمرد که شامل اقدامات کوتاه مدت و بلند مدت می‌شود. از جمله:
- افزایش بودجه بانک های غذا برای تامین هرچه بهتر نیازهای روزافزون
- گسترش برنامه های تغذیه رایگان در مدارس، مراکز اجتماعی و محله‌های کم درآمد می‌تواند به کاهش فشار بر بانک‌های غذایی و بهبود امنیت غذایی خانواده‌های آسیب پذیر کمک کند.
- اعتبارهای مالیاتی و یارانه های غذایی می‌تواند به خانواده‌های کم درآمد کمک کند.
- از آنجایی که بخش زیادی از بودجه خانواده‌های کم درآمد صرف مسکن می‌شود، سرمایه گذاری در مسکن مقرون به صرفه می‌تواند به خانواده‌ها اجازه دهد که بخش بیشتری از درآمد خود را به تهیه غذای کافی و سالم برای خود و فرزندان‌شان اختصاص بدهند.
- تشویق بخش خصوصی، خیریه‌ها و افراد به مشارکت در کمک‌های غذایی و مالی به بانک‌های غذا می‌تواند نقش مهمی در پر کردن خلأهای موجود داشته باشد.
این بحران به دلیل افزایش هزینه‌های زندگی و کمبود حمایت‌های مالی تشدید شده و نیاز به همکاری فوری دولت‌های محلی، استانی و فدرال برای ارائه راه‌حل‌های پایدار دارد.
