ترس مستاجران دارای معلولیت کانادایی از گرفته شدن خانههایشان
دسترسی به مسکن مناسب یکی از اساسی ترین نیازهای هر فردی است. متاسفانه، گزارش جدیدی نشان میدهد که افراد دارای معلولیت در کشور کانادا با چالش های بیشتری در این زمینه مواجه هستند. افراد دارای معلولیت در کانادا بیشتر اجارهنشین هستند و درآمد متوسط و حتی پایین تری نسبت به افراد فاقد معلولیت دارند. به همین دلیل، دسترسی به مسکن مناسب برای آنها دشوارتر است. این موضوع نه تنها بر کیفیت زندگی این افراد تاثیر میگذارد، بلکه میتواند بر سلامت جسمی و روانی آنها نیز اثر بگذارد. مشکلات مرتبط با مسکن افراد دارای معلولیت در کانادا، ریشه در عوامل متعددی دارد. کمبود واحدهای مسکونی مقرون به صرفه و متناسب با نیازهای این قشر، یکی از چالش های اصلی است. همچنین، موانع قانونی و ساختاری در زمینه دسترس پذیری و طراحی مناسب مسکن ها نیز به این مشکل دامن میزنند. عدم آگاهی عمومی و تبعیض اجتماعی نیز میتوانند بر دسترسی افراد دارای معلولیت به مسکن مناسب تاثیر بگذارند. این چالش ها باعث شده است که افراد دارای معلولیت در کانادا در معرض مسکن نامناسب و بی خانمانی قرار بگیرند. این موضوع نه تنها بر رفاه و کیفیت زندگی آنها تاثیر میگذارد، بلکه میتواند بر توانایی آنها در مشارکت فعال در جامعه نیز اثر بگذارد.
داستان در مورد زندگی یک مرد به نام وود است که به دلیل مشکلات مالی ناشی از جدایی از همسرش و هزینههای بالای اجاره آپارتمان در ادمونتون، مجبور شده است به زادگاه خود در روستای سنت تِرزا پوینت در شمال منیتوبا بازگردد. وود که قبلا بهعنوان مامور زندان در یک زندان امنیتی کار میکرده و به علت بیماری اختلال پس از سانحه قادر به ادامه کار نبود، اکنون با درآمد ماهانه 1403 دلاری خود از مستمری بازنشستگی نمیتواند هزینه 1620 دلاری اجاره آپارتمان را تامین کند. در نتیجه، مجبور شده است در یک کلبه کوچک 180 فوت مربعی در زمین پدرش در روستا زندگی کند.
طبق گزارش تازهای از آمار کانادا، تعداد زیادی از مستاجران دارای معلولیت در معرض خطر اخراج از خانه قرار دارند. این مساله در کنار افزایش مداوم قیمتها و کاهش دسترسی به واحدهای اجارهای، به بحرانی فزاینده تبدیل شده است. کمتر از 1 درصد از واحدهای اجارهای در کشور کانادا وجود دارند که هم خالی هستند و هم برای اکثر مستاجران در کانادا قابل تامین هستند. این شرایط برای شهروندان دارای معلولیت که درآمد متوسط (حدود 35,700 دلار در سال 2023) دارند وخیمتر است. به گفته گابریل پیترز، یک نویسنده و تحلیلگر سیاستی دارای معلولیت، زمانی که دولتها در مورد ساخت مسکن ارزان قیمت صحبت میکنند، به ندرت منظورشان سطحی از قابل دسترس بودن است که فرد دریافتکننده مستمری معلولیت بتواند آن را تامین کند. این واقعیت نشان میدهد که بحران مسکن به طور نامتناسبی بر روی جامعهای که با چالشهای ویژهای روبرو هستند، تاثیر میگذارد. آنها نه تنها با مشکل یافتن مسکن مناسب و قابل تامین مواجه هستند، بلکه با خطر بالای اخراج از خانه نیز دست و پنجه نرم میکنند.