این زن در کودکی چیزهایی را دید که یک کودک هرگز نباید ببیند!
لیدیا (نام مستعار) فقط پنج سال داشت، اما به خوبی به یاد می آورد که چگونه یک جنگ و دعوا در خانه اش در جنوب غربی انتاریو، مسیر زندگی اش را تغییر داد.
دو افسر پلیس و یک مددکار اجتماعی مدت کوتاهی پس از وقوع خشونت بین مادر لیدیا و شریک صمیمی او در خانه شان ظاهر شدند و این آغاز ورود لیدیا به سیستم حمایت از کودکان بود.
لیدیا، 29 ساله، در مصاحبه ای با CBC گفت: دعوا و درگیری زیادی وجود داشت، به هم کوبیدن درب ها و فریاد زدن ها. من، خواهر و برادرم از ترس در اتاق خواب پنهان شده بودیم. ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی دارد می‌افتد، اما یادم می آید که از روی چهارپایه پله ای کوچک بالا رفتیم و به کشوی بالایی یک کمد رسیدیم، جایی که یک کمربند کوچک بچگانه پیدا کردیم و به اتاق نشیمن رفتیم تا آن را به مادر بدهیم. شاید مادر بتواند از آن برای محافظت از خود استفاده کند.
لیدیا در گفتگو با CBC داستان زندگی خود را به اشتراک می گذارد تا روشن کند که چگونه خشونت خانگی بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد.
او می گوید قبل از اینکه تحت سرپرستی سازمان قرار بگیرد، دوران کودکی کوتاهی داشت. او و مادرش مکررا نقل مکان می کردند و در پناهگاه های مختلف اطراف لندن انتاریو زندگی می کردند. لیدیا پس از واقعه ای که بین مادر و شریک زندگی او رخ داد، بقیه دوران کودکی و نوجوانی اش را در خانه های موقت گذراند. او می گوید در بزرگسالی، ایجاد ارتباط و پیوندهای قوی و ثابت با مردم، برایش بسیار سخت است.
والری مک مورتری، رئیس و مدیرعامل بنیاد کمک به کودکان کانادا (CAFDN) می گوید خشونت شریک صمیمی (IPV) محرک بزرگ تماس ها با آژانس های حمایت از کودکان است. اما تعداد گزارش ها از زمان همه گیری کووید-19 به شدت افزایش یافته و در حال انفجار است.
او می افزاید: اگرچه سیستم حمایت از کودکان در ارائه امنیت فوری به کودکان در معرض خطر آسیب فیزیکی عالی است، اما برای مقابله با مسایل مربوط به از هم گسیختگی های مزمن خانواده مجهز نیست و این شکاف در حال افزایش است. وقتی امنیت کودک مختل می شود، رشد او به خطر می افتد. ضمن اینکه خشونت خانگی می تواند چرخه های نسلی خشونت را در خانواده ایجاد کند. کودکان قربانی خشونت خانگی همیشه به خود قول می دهند وقتی خود در بزرگسالی وارد رابطه شوند یا صاحب فرزند بشوند، محیط متفاوت و خوبی ایجاد کنند. اما اگر فرصتی برای پردازش آنچه رخ داده و همچنین فرصت بهبودی وجود نداشته باشد، آنان به بزرگسالانی فاقد مهارت و تنظیمات عاطفی تبدیل می شوند و همان الگوها را تکرار می کنند.
مک مورتری اذعان کرد که سیستم حمایت از کودکان فاقد خدمات مداخله ای است که با والدین و کودکان چه به صورت انفرادی و چه گروهی و در جهت تغییر الگوهای رفتاری، کار می کند.
کاترینا اسکات، روان شناس مستقر در لندن انتاریو تحقیقاتی را با تمرکز روی تاثیرات مداخله ای بر مردانی که علیه همسر یا فرزندان خود مرتکب خشونت می‌شوند انجام داده است. او همچنین برنامه Caring Dads را توسعه داده که در کانادا، آمریکا، استرالیا و اروپا در دسترس است.
اسکات می گوید شواهد نشان داده که این برنامه خصومت پدران را کاهش می دهد و به کاهش نرخ ارجاع مجدد فرزندان به سیستم حمایت از کودکان کمک می کند.
این یکی از دو برنامه ای است که با سرمایه گذاری 10 میلیون دلاری، در 9 کامیونیتی در انتاریو و مانیتوبا فعالیت می کند. برنامه دیگر، Mothers in Mind نام دارد که به زنانی که خشونت را تجربه کرده اند و بچه های زیر چهار سال دارند، کمک می کند تا استرس را مدیریت کنند و به روشی سالم به نیازهای فرزندشان پاسخ دهند.
برای لیدیا، مسیر بهبودی آسان نبود؛ او تحت درمان های زیادی قرار گرفت و با مستقر شدن در یک خانه برای مدت طولانی، نزد افرادی که اکنون از آنها به عنوان خانواده یاد می کند، بهبود یافت.
لیدیا چهار سال است ازدواج کرده و دو فرزند خردسال دارد. او همچنین رابطه خوبی با مادرش دارد.
