اجاره مسکن مقرون به صرفه برای دریافت کنندگان حداقل دستمزد در کانادا تقریبا غیرممکن است
یادداشت هفته به قلم: شاکه آیوازیان –در ابتدا، بیایید نگاهی به اعداد و ارقام بیندازیم:
- یک سوم کانادایی ها در خانه های اجاره ای زندگی می کنند.
- بیش از 80 درصد افراد 25 تا 29 ساله، بیش از 60 درصد از افراد 30 تا 34 ساله و تقریبا 50 درصد افراد 35 تا 39 ساله در کانادا، اجاره نشین هستند.
وقتی اجاره نشینان کم درآمد (شاغلین با حداقل دستمزد) را نیز در نظر می گیریم، وضعیت بحرانی بازار اجاره در کانادا، برجسته تر می شود.
یافتن آپارتمانی با اجاره مناسب برای اکثر افرادی که در شهرهای بزرگ کانادا حداقل دستمزد را دریافت می کنند، تقریبا غیرممکن شده است. بر اساس گزارش جدید مرکز سیاست های جایگزین کانادا (CCPA)، تنها 22 محله از میان 800 محله در شهرهای بزرگ کانادا دارای مسکن اجاره ای مقرون به صرفه برای دریافت کنندگان حداقل دستمزد هستند. این وضعیت از سال 2019 ، یعنی زمان آغاز مطالعات موضوعی، به مراتب بدتر شده است.
طبق این گزارش که بر اساس داده های شرکت وام مسکن و مسکن کانادا (CMHC) تنظیم شده است، شاغلین با حداقل دستمزد تنها می توانند در 9 منطقه شهری کانادا یک آپارتمان یک خوابه و در 3 منطقه یک آپارتمان دوخوابه اجاره کنند. این مناطق نه در شهرهایی مانند تورنتو و ونکوور، بلکه در شهرهایی مانند براندون در مانیتوبا، کیپ برتون در نوا اسکوشیا و هفت شهر کوچک در کبک هستند.
در شهرهایی مانند ونکوور، تورنتو، ویکتوریا، کلوونا، اتاوا، کلگری و همیلتون، حتی با درآمد دو فرد شاغل تمام وقت با حداقل دستمزد، نمی توان آپارتمان دو خوابه اجاره کرد.
متاسفانه در اکثر شهرهای کانادا، شاغلین کم درآمد مجبورند برای پرداخت اجاره، ساعت های بیشتری کار کنند و بخش اعظم درآمد ماهانه خود را به حفظ سرپناهی برای خود و خانواده شان اختصاص بدهند. این باعث می شود پول زیادی برای سایر مخارج ضروری زندگی باقی نماند و بسیاری از مردم بین تامین مایحتاج از جمله غذا و پرداخت اجاره، مجبور به یک انتخاب دشوار شوند.
یادآور می شود مسکن زمانی مقرون به صرفه تلقی می شود که کمتر از 30 درصد درآمد ناخالص خانوار را به خود اختصاص بدهد. مسلما این تعریف در مورد وضعیتی که امروز شاهد آن هستیم، صدق نمی کند.
گزارش CCPA نشان می دهد حتی در محله هایی که نرخ اجاره پایین تر از نرخ میانگین است، شرایط برای اجاره نشینان کم درآمد بسیار دشوارتر از گذشته شده است. به عنوان مثال در محله ای مانند Kennedy Park تورنتو، حداقل دستمزد لازم برای اجاره آپارتمان، 25 دلار در ساعت تعیین شده که به مراتب بالاتر از حداقل حقوق و دستمزد ساعتی فعلی است.
واقعیت این است که افزایش جمعیت و کندی ساخت و سازهای جدید همراه با نرخ بهره بالا، اجاره بها در سراسر کشور را به شدت افزایش داده است. میانگین اجاره درخواستی برای آپارتمان یک خوابه در سراسر کشور از کمترین میزان آن در دوران همه گیری (اپریل 2021) تا جون سال جاری بیش از 30 درصد افزایش یافته و به 1849 دلار رسیده است.
تنظیم کنندگان گزارش CCPA می گویند دولت های استانی باید سیاست های ملموس تری برای جلوگیری از افزایش بی رویه اجاره بها تدوین کرده و به اجرا بگذارند. از طرف دیگر، برخی از صاحبنظران مشکل اصلی را در کمبود عرضه مسکن می دانند. به گفته تونی ایروین، افزایش هزینه های ساخت و ساز و تورم باعث شده بسیاری از توسعه دهندگان مسکن قادر به آغاز پروژه های جدید نشوند. او همچنین مالیات ها و عوارض دولتی، که بعضا بیش از 30 درصد هزینه را شامل می شود را دلیل عدم تمایل توسعه دهندگان به ساخت و ساز مسکن، بخصوص مسکن اجاره ای، می داند.
خبر نسبتا خوب اینکه روند افزایش اجاره بها در ماه های اخیر اندکی کند شده است. طبق داده های Rentals.ca، اجاره بها در آگوست 2024 در مقایسه با دوره مشابه در 2023 به میزان 3.3 درصد رشد داشته است.
آیا اقدامات و برنامه های دولت های فدرال و استانی برای بهبود بازار مسکن مقرون به صرفه کافی و موثر هستند؟ مقامات، پاسخ این سوال را از مردم، در پای صندوق های رای انتخابات آتی فدرال و استانی دریافت خواهند کرد.
