آیا کانادا می‌تواند با کمک گلخانه‌ها و کشاورزی عمودی، غذای مورد نیاز خود را تولید کند؟
در حالی که مردم کانادا به دنبال محصولات داخلی در فروشگاه‌ها هستند، تولیدکنندگان محلی نیز در حال افزایش ظرفیت تولید برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون هستند. جان لومو، بنیان‌گذار مزرعه عمودی Fieldless Farms در کورنوال – انتاریو، می‌گوید فروش سبزیجات برگی و قارچ‌هایی که به‌صورت سالانه در فضای داخلی می‌کارد، چند برابر شده است و در برخی فروشگاه‌ها، محصولات شرکت دو تا پنج برابر سریع‌تر از قبل فروخته می‌شوند.با این روند رو به رشد، شرکت او قصد دارد مزرعه‌ای دیگر احداث کند و از طریق سرمایه‌گذاری جمعی تاکنون تقریباً به هدف 2.2 میلیون دلاری خود دست یافته است.
در انتاریو، کبک، آلبرتا و بریتیش کلمبیا، رشد چشمگیر تولید گلخانه‌ای از سال 2000 تاکنون مشاهده شده است.
چرا خودکفایی اهمیت پیدا کرده؟
با تضعیف روابط تجاری کانادا و آمریکا، بسیاری از کانادایی‌ها وابستگی کشور به واردات – به‌ویژه در زمستان – را زیر سوال برده‌اند. به‌طور متوسط، 50 درصد سبزیجات و 75 درصد میوه‌هایی که در کانادا مصرف می‌شوند، وارداتی‌اند و بخش عمده آن‌ها از ایالات متحده وارد می‌شوند.
لنور نیومن از موسسه غذا و کشاورزی دانشگاه فریزر ولی، بریتیش کلمبیا می‌گوید کانادا می‌تواند از مدل هلند الهام بگیرد. با اینکه هلند از نظر وسعت از نوا اسکوشیا هم کوچک‌تر است، دومین صادرکننده بزرگ سبزیجات در جهان است. آن‌ها با بهره‌گیری از گلخانه‌هایی با مصرف کم آب، کود و نیروی کار، و استفاده از انرژی خورشیدی، موفق شده‌اند در فضایی معادل 5500 هکتار، تولیدی عظیم داشته باشند. البته، نیومن تأکید می‌کند که از نظر اقتصادی، همچنان منطقی است که برخی محصولات – مثلاً پرتقال – از کشورهایی مانند اسپانیا وارد شوند، زیرا تولید آن‌ها در کانادا مقرون به صرفه نیست.
بازگشت به امنیت غذایی
در گذشته، کانادا تولیدکننده اصلی میوه و سبزیجات بود. اما از زمان امضای توافق تجارت آزاد با آمریکا در دهه 80 میلادی، کارخانه‌های فرآوری محصولات به جنوب مهاجرت کردند و کشاورزان نیز تولید را متوقف کرده و محصولات را وارد کردند.
امروز، در زمینه گوشت، لبنیات و پروتئین مشکلی نیست. اما برای بازسازی امنیت غذایی و کاهش وابستگی، باید دوباره به تولید داخلی میوه و سبزیجات توجه ویژه‌ای داشت.
