تغییر چهره سیستم پناهندگی کانادا از دو هزار و پانزده تا امروز
ده سال پیش، کانادا در واکنش به بحران انسانی سوریه، برنامهای کمسابقه اجرا کرد و طی حدود ۱۰۰ روز، ۲۵ هزار پناهجوی سوری را اسکان داد. برای تحقق این هدف، دولت فدرال تمام مراحل را با سرعتی بالا پیش برد؛ از شناسایی پناهجویان و صدور ویزا تا هماهنگی سفر، اسکان و حمایت از ادغام آنان در جامعه. فعالان حوزه اسکان آن دوره را استثنایی و سرشار از همدلی عمومی توصیف میکنند؛ بهگونهای که درخواست کمک از مردم با موجی عظیم از داوطلبان، پیشنهادهای مسکن و فرصتهای شغلی همراه شد.
اما به گفته کارشناسان، شرایط امروز کاملاً متفاوت است. فشارهای سیاسی داخلی، افزایش هزینههای زندگی، کمبود مسکن و نگرانی درباره خدمات عمومی باعث شده نگاه جامعه و دولت به موضوع پناهندگان تغییر کند. به باور تحلیلگران، پناهجویان اغلب ناعادلانه مقصر مشکلات ساختاری معرفی میشوند، در حالی که بسیاری از آنها نیروهای متخصصی هستند که میتوانند به اقتصاد و ساخت مسکن کمک کنند.
آمارها نشان میدهد تعداد پروندههای معلق پناهندگی از حدود ۱۰ هزار مورد در سال ۲۰۱۵ به نزدیک ۳۰۰ هزار پرونده در سال ۲۰۲۵ رسیده است. افرادی که سالها پیش وارد کانادا شدهاند، روند آن زمان را سریعتر و انسانیتر به یاد میآورند، اما امروز بررسی برخی پروندهها تا چهار یا پنج سال طول میکشد.
همزمان، سازمانهای حمایتی با کاهش بودجه و افزایش فشار کاری مواجه شدهاند. توقف یا محدود شدن برخی برنامههای حمایت از پناهندگان نیز نگرانیها را تشدید کرده است. بسیاری از فعالان و پناهجویان هشدار میدهند که ادامه این روند، افراد آسیبپذیر را بیش از پیش در بلاتکلیفی نگه میدارد.
پیام مشترک آنها روشن است: سیاستگذاری نباید مسایل انسانی را قربانی ملاحظات سیاسی کند.
