بحران خاموش سالمندی در کانادا؛ سیستم مراقبت طولانی‌مدت باید از پایه دگرگون شود
کانادا امروز با چالشی روبه‌روست که هر سال بزرگ‌تر می‌شود: جمعیتی که بیش از هر زمان دیگری عمر می‌کند، اما سیستم مراقبت طولانی‌مدت (LTC) هنوز برای پاسخگویی به نیازهای آنان آماده نیست. آمارهای سرشماری 2021 نشان می‌دهد جمعیت 85 سال به بالا و صدساله‌ها با سرعتی بی‌سابقه در حال افزایش‌اند. هرچه عمر طولانی‌تر می‌شود، احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن و پیچیده، مانند دیابت، سرطان، زوال عقل و بیماری‌های قلبی، بیشتر می‌شود.
اگرچه بیشتر سالمندان همچنان در خانه و با سلامت نسبی زندگی می‌کنند، اما حدود 8 درصد، معادل بیش از نیم میلیون نفر، به مراقبت تخصصی در مراکز مراقبت طولانی‌مدت یا زندگی حمایتی نیاز پیدا خواهند کرد؛ به‌ویژه زمانی که بیماری پیش‌رونده، ناتوانی، یا نبود حمایت خانوادگی و خانگی زندگی آنان را دشوار می‌کند.
در همین حال، نیروی کار این بخش تحت فشار شدید قرار دارد. هزاران پرستار، کمک‌پرستار و کارکنان مراقبتی، که بیشتر آنان زن و از گروه‌های نژادی متنوع هستند—به دلیل کمبود بودجه، ساختارهای خشک مدیریتی و فرسودگی پس از همه‌گیری کرونا، از شغل خود کنار می‌روند یا به بخش‌های دیگر مهاجرت می‌کنند. بسیاری از این کارکنان خواستار دستمزد عادلانه، امنیت شغلی، آموزش، فرصت رشد، حجم کار منطقی و پایان اضافه‌کاری اجباری هستند.
همزمان هزینه‌های توسعه مراکز بزرگ LTC سرسام‌آور است. طبق گزارش کنفرانس بورد کانادا، تا سال 2035 به 199 هزار تخت جدید نیاز خواهد بود. این یعنی سرمایه‌گذاری‌ای بالغ بر تقریبا 200 میلیارد دلار. با این حال 95 درصد سالمندان می‌گویند تا حد ممکن از رفتن به این مراکز اجتناب خواهند کرد.
اگر کانادا خواهان سالخوردگی با کرامت است، باید مراقبت را زیرساخت حیاتی بداند و محیط‌هایی بسازد که هم ساکنان و هم کارکنان در آن احساس ارزش، احترام و امنیت کنند.
