دروازه‌های بسته، اجاره‌های کمتر: کاهش مهاجرت چگونه قیمت مسکن را پایین آورد
داده‌ها نشان می‌دهد که کاهش ورود تازه‌واردان به کانادا، به کاهش نرخ اجاره مسکن در شهرهای بزرگ انجامیده است.
بین سال‌های 2016 تا 2023، به‌طور متوسط سالانه بیش از 612 هزار نفر به‌صورت دائمی یا موقت وارد کانادا شدند. دولت ادعا می‌کرد که این روند فقط فواید دارد؛ در حالی که اثرات آن بر بازار مسکن، دستمزدها و فرصت‌های شغلی یا نادیده گرفته شد یا کوچک‌نمایی شد.
در حالی‌که یک سیستم مهاجرتی مدیریت‌شده می‌تواند برای کشوری چون کانادا مفید باشد، داده‌های تازه نشان می‌دهد که وعده‌های دولت ترودو درباره منافع مهاجرت انبوه بیشتر افسانه بوده تا واقعیت.
در گزارش اخیر شرکت وام و مسکن کانادا (CMHC) آمده که نرخ اجاره در شهرهای اصلی کانادا کاهش یافته است. طبق این گزارش در سه‌ماهه اول سال 2025، اجاره آپارتمان‌های دوخوابه نسبت به سال قبل در ونکوور 4.9 درصد، در تورنتو 3.7 درصد، و در هلیفکس 4.2 درصد کاهش یافته است.
علت اصلی این کاهش، همزمانی آن با کاهش تعداد دانشجویان بین‌المللی و ساکنان موقت خارجی است که به کشور وارد می‌شوند.
تا سال گذشته، رسانه‌هایی چون مک‌لینز هنوز می‌نوشتند که «محدود کردن مهاجرت راه‌حل بحران مسکن نیست.» اما حالا مشخص شده کاهش ورود مهاجران دست‌کم به بهبود نسبی در بازار اجاره منجر شده است.
برای سال‌ها، طرفداران مهاجرت انبوه ادعا می‌کردند که افزایش جمعیت با مهاجرت، ارزش ریسک‌هایی مانند افزایش هزینه‌های زندگی، کاهش عرضه مسکن و اشباع بازار کار را دارد. اما در سال 2023، مهاجرت به اوج رسید و جمعیت کشور تنها در یک سال سه درصد رشد کرد، در حالی‌که بحران مسکن به مرحله بحرانی رسید.
گزارش CMHC می‌گوید برای بازگرداندن تعادل به بازار، تا سال 2030 باید 3.5 میلیون واحد مسکونی جدید ساخته شود، افزون بر 18.2 میلیون واحدی که در حال حاضر در برنامه ساخت قرار دارند. بنابراین حتی کاهش اخیر اجاره‌ها هم فقط اندکی از فشار بحران کاسته است.
یکی از افسانه‌های مطرح‌شده توسط دولت ترودو، این بود که مهاجرت انبوه تاثیر منفی‌ای بر مقرون‌به‌صرفه بودن زندگی ندارد.
در گزارش 7 جولای، هیئت کنفرانس کانادا، آمده است که کاهش نرخ مهاجرت می‌تواند به رشد سریع‌تر دستمزدها کمک کند، چرا که شرکت‌ها مجبور می‌شوند برای جذب نیروی کار رقابت کنند. واقعیت این است که بسیاری از کارفرمایان، مهاجران را برای مشاغل کم‌مهارت و دستمزد پایین استخدام می‌کنند. این سیستم باعث می‌شود قیمت‌ها و دستمزدها مصنوعی پایین بمانند و جوانان کانادایی از رقابت باز بمانند. برای مدت‌ها، کارگران جوان و بی‌تجربه داخلی نادیده گرفته شده‌اند.
جوانان کانادایی بیشترین آسیب را از این سیاست‌ها دیده‌اند. نرخ بیکاری جوانان از 8.2 درصد در سال 2020 به 11.2 درصد در سال 2025 رسیده است. فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کانادایی با ناامیدی رزومه‌های خود را به این سو و آن سو می‌فرستند، با این امید که پیش از بازگشت به دانشگاه شغلی پیدا کنند—و بسیاری مجبورند برای کارهای سطح پایین با کارگران موقت خارجی رقابت کنند.
بر خلاف افسانه مطرح شده توسط دولت ترودو که مهاجرت انبوه سطح زندگی همه کانادایی‌ها را ارتقاء می بخشد، نه‌تنها سطح زندگی بهبود نیافته، بلکه از سال 2019 تاکنون رو به کاهش بوده است.
