هزینه‌های بالای دارو و درمان در کانادا
در کانادا، هزینه‌ها نه تنها بر خرید مواد غذایی تاثیر می‌گذارند، بلکه بر دسترسی به داروها نیز تاثیرگذار هستند. بر اساس تحقیقی که در مجله پزشکی کانادا منتشر شده است، مشخص شده که از هر ۲۰ نفر، یک نفر به دلیل هزینه‌های بالا قادر نیست داروهای تجویز شده را به طور منظم مصرف کند.
در سیستم‌های بیمه سلامت ۱۳ استان و منطقه کانادا، داروهای تجویزی به طور کامل تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرند و در سال 2021، خانواده‌های کانادایی بیش از 7.4 میلیارد دلار برای این داروها هزینه کردند. به همین دلیل، این مطالعه که شامل یک نمونه تصادفی از بیش از 223 هزار نفر بالای 12 سال بود، به منظور درک بهتر هزینه‌های داروهای تجویزی در کانادا انجام شد.
در یک نظرسنجی که به منظور بررسی تاثیر هزینه‌های دارو بر رفتار مصرف‌کنندگان انجام شده است، مشخص گردید که از هر ۲۰ نفر، ۵ درصد اعلام کرده‌اند که به دلیل هزینه‌های بالای دارو، از مصرف کامل داروهای تجویز شده خود خودداری می‌کنند. این افراد به طرق مختلفی اقدام می‌کنند؛ برخی از آنها دوز دارو را کاهش می‌دهند، برخی دیگر پر کردن نسخه‌های خود را به تأخیر می‌اندازند و عده‌ای نیز به طور کلی از پر کردن نسخه‌ها صرف‌نظر می‌کنند.
علاوه بر این، نویسندگان این تحقیق متوجه شدند که زنان به میزان ۴۴ درصد بیشتر از مردان با مشکلات مرتبط با هزینه‌های دارو مواجه هستند. همچنین، افراد دو جنسیتی و چندجنسیتی، و کسانی که در حال بررسی هویت جنسی خود هستند، ۴۳ درصد بیشتر از مردان این مشکلات را گزارش کرده‌اند.
تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که عوامل اقتصادی، وضعیت سلامت و سیستم مراقبت‌های بهداشتی تاثیرات قابل توجهی بر نحوه مصرف داروها توسط افراد در کانادا دارند، به طوری که بسیاری از آنها به دلیل هزینه‌های بالا از داروهای تجویزی خود صرف‌نظر کرده و میزان مصرف‌شان را کاهش می‌دهند. دکتر ماری دی ورا، متخصص داروشناسی و استاد دانشگاه بریتیش کلمبیا و مرکز تحقیقات آرتریت کانادا، تصریح می‌کند که “این الگو نه تنها در کل جمعیت، بلکه به طور مستقل در مردان و زنان نیز مشاهده شده است.” همچنین، نژاد و قومیت نیز به طور مستقیم با دسترسی به داروهای تجویزی مرتبط است؛ به طوری که افراد متعلق به جوامع بومی، آمریکای لاتین، آسیای غربی، عرب‌ها، سیاه‌پوستان و چندنژادی به طور میانگین ۲۰ تا ۶۷ درصد بیشتر با چالش عدم رعایت تجویز دارو مواجه هستند. علاوه بر این، جوانان در گروه سنی ۱۸ تا ۳۴ سال نسبت به بزرگسالان ۷۵ ساله و بالاتر، نُه برابر بیشتر احتمال دارد که به دلیل هزینه‌های دارو از رعایت تجویز پزشک خود صرف‌نظر کنند.
افرادی که در کبک زندگی می‌کنند، کمتر تحت تاثیر هزینه‌های نسخه‌های دارویی قرار دارند، زیرا هر استان برنامه بیمه دارویی خاص خود را دارد.
نونا ربیچ، محقق دکتری در دانشگاه تورنتو، در اظهارات خود به این نکته اشاره می‌کند که نبود استانداردهای ملی برای برنامه‌های پوشش دارویی عمومی، منجر به ایجاد تفاوت‌های قابل توجهی بین استان‌های مختلف شده است. این تفاوت‌ها در زمینه‌هایی مانند شرایط برای دریافت خدمات، حق بیمه‌ها و سیاست‌های هزینه‌گذاری مشترک، از جمله کسر هزینه، پرداخت مشترک و محدودیت‌های هزینه شخصی، به وضوح مشاهده می‌شود و این وضعیت ضرورت تامین مالی داروهای غیرپوشش‌دهنده بیمه‌های خصوصی و همچنین پرداخت‌های شخصی از سوی بیماران را افزایش داده است. در حالی که تحقیقات قبلی عمدتا بر روی جمعیت‌های خاص یا دوره‌های زمانی محدود تمرکز داشتند، این مطالعه به طور جامع‌تری به موضوع پرداخته و شامل داده‌هایی از پنج دوره نظرسنجی بهداشت جامعه کانادا در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ می‌باشد.
نویسندگان این تحقیق بر این باورند که نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند به بهبود برنامه‌های پوشش دارویی، تعیین مبلغ حق بیمه و سایر روش‌ها برای کاهش موانع مالی در دسترسی به داروهای تجویزی در کانادا کمک کند. در همین راستا، در اکتبر 2024، کانادا به طور رسمی برنامه‌ای تحت عنوان داروخانه ملی را راه‌اندازی کرده و این برنامه به قانون تبدیل شده است. دکتر متی استن‌برک، سردبیر مجله CMAJ، در مقاله‌ای مرتبط با این موضوع اظهار می‌کند که این اقدام به عنوان یک گام اولیه در راستای تاسیس داروخانه ملی تلقی می‌شود و آن را تلاشی قابل تحسین می‌داند. با این حال، او همچنین به ضعف محتوایی این قانون اشاره کرده و بیان می‌کند که بیشتر به وعده‌ها و آرزوها پرداخته و در برابر تغییرات سیاسی آسیب‌پذیر است. این وضعیت موجب بلاتکلیفی مردم کانادا شده و مشخص نیست که آیا آنها بدون توجه به توانایی مالی خود به داروها و درمان‌های مورد نیازشان دسترسی خواهند داشت یا خیر؛ در حالی که شهروندان تقریبا همه کشورهای دیگر که دارای سیستم بهداشت عمومی هستند، از چنین خدماتی برخوردارند.
او از دولت فدرال و مردم کانادا می‌خواهد که در آینده مراقبت دارویی (فارماکر) را گسترش دهند.
