شیر کیسه ای؛ آیا این روش عرضه کانادایی با محیط زیست سازگار است؟
در حالی که کانادا بیشتر به خاطر پوتین و برگ درخت افرا معروف است، اما کیسه های بزرگ پلاستیکی شیر نیز نام این کشور را بر سر زبان ها انداخته است.
کانادایی ها در استان های انتاریو، کبک و ماریتایمز می توانند یک کیسه شیر چهار لیتری حاوی سه کیسه کوچکتر را خریداری کنند. این مقدار شیر کمی بیشتر از یک گالن در ایالات متحده است. کیسه های پلاستیکی کوچکتر در خانه در ظرف یا پارچ قابل استفاده مجدد قرار می گیرند تا با بریده شدن گوشه کیسه، قابل استفاده شود. کارتن های کاغذی شیر در کانادا موجود هستند، اما بیشتر رستوران ها، کافه ها و خانواده هایی که مصرف هفتگی آنها بالا می باشد، کیسه های شیر را ترجیح می دهند.
اما سوال این است که آیا شیر کیسه ای با محیط زیست سازگار است؟
اولین کیسه پلاستیکی شیر در سال 1965 ساخته شد و یک شرکت آمریکایی یک کیسه پلاستیکی نازک را در سال 1967 به کانادا آورد. کانادا در دهه 1970 در حال گذار سیستم اندازه گیری متریک بود. بنابراین معرفی کیسه های پلاستیکی راه حلی سریع برای انطباق با اندازه گیری های جدید ارائه کرد.
در حالی که بطری های شیشه ای شیر را می توان بازیافت یا استفاده مجدد کرد، نرخ بازیافت در سراسر کانادا بسیار متفاوت است. تخمین زده می شود که 70 درصد بطری ها در کانادا به محل دفن زباله ختم می شود، اما در مکان هایی مانند شهر کبک، 100 درصد بطری ها بازیافت می شود.
در مقایسه با پارچ های پلاستیکی، کیسه های پلاستیکی شیر حدود 20 تا 30 درصد پلاستیک کمتری مصرف می کنند. علاوه بر این، برای تولید و حمل و نقل آنها به حدود 20 تا 30 درصد انرژی کمتری نیاز هست. این امر منجر به کاهش 20 تا 40 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای می شود.
گفتگو در مورد بسته بندی مواد غذایی و پایداری به طور فزاینده ای رایج تر می شود و حتی مک دونالد بسته بندی پایدارتری را برای McFlurry خود معرفی کرده است. کانادا قصد دارد تا سال 2030 کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف را ممنوع کند و مشخص نیست که کیسه های شیر شامل این ممنوعیت می شوند یا خیر. با وجود اینکه کیسه های بالشی پلاستیکی یکبار مصرف هستند و به محل های دفن زباله ختم می شوند، ثابت شده است که پایدارترین گزینه برای بسته بندی شیر در کانادا هستند.
