یائسگی زودرس: آنچه باید بدانید
هر سال در آمریکا بیش از یک میلیون زن وارد مرحله یائسگی میشوند، یعنی وقتی که به مدت 12 ماه متوالی عادت ماهانه قطع میشود. بیشتر زنان در اواخر دهه 40 یا اوایل دهه 50 وارد یائسگی میشوند، اما حدود 5 درصد قبل از 45 سالگی و نزدیک به 3 درصد قبل از 40 سالگی این مرحله را تجربه میکنند که به آن «یائسگی زودرس» و «یائسگی قبل از موعد» گفته میشود.
یائسگی زودرس میتواند به دلیل آسیب به تخمدانها یا توقف تولید استروژن، شیمیدرمانی، پرتودرمانی لگن، برخی درمانهای هورمونی سرطان سینه یا جراحی برداشت تخمدان، رخ دهد. گاهی این اتفاق ناشی از بیماریهای خودایمنی یا مشکلات کروموزومی است، اما میتواند بدون دلیل واضح نیز رخ دهد.
این وضعیت تاثیر زیادی بر سلامت جسمی و روانی دارد. کاهش استروژن بیش از توقف چرخه قاعدگی است؛ این هورمون از قلب، مغز و استخوانها محافظت میکند. زنان دچار یائسگی زودرس در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی، افسردگی، زوال عقل و پوکی استخوان هستند. همچنین علائم جسمی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، تغییرات وزن، اختلالات جنسی و مشکلات مفصلی میتواند شدیدتر باشد، مخصوصاً اگر یائسگی ناگهانی باشد.
از نظر روانی، یائسگی زودرس اغلب احساس تنهایی و نگرانی از از دست دادن باروری و تغییر ظاهر ایجاد میکند. زنان ممکن است در موقعیتی متفاوت از دوستان خود باشند و این مساله میتواند حس انزوا ایجاد کند.
با این حال، درمانهای هورمونی و غیرهورمونی برای کاهش علائم وجود دارند و تغییر سبک زندگی، رژیم غذایی، ورزش، مدیریت استرس و ذهنآگاهی میتواند مفید باشد. شرکت در گروه های حمایتی متشکل از زنان با مشکل مشابه نیز به کاهش احساس تنهایی کمک میکند.
فراموش نکنید، با مدیریت مناسب، یائسگی زودرس میتواند کنترل شود و زندگی روزمره کیفیت خود را حفظ کند.
