کانادا باید اهداف خود برای حفاظت از تنوع زیستی را عملی کند
اوایل سال جاری، کانادا یکی از اولین کشورهایی بود که طرح خود را برای اجرای توافق جهانی تنوع زیستی کونمینگ-مونترال (KMGBF) ارائه کرد.
KMGBF یک توافق مهم است که در سال 2022 در مونترال در جریان پانزدهمین کنوانسیون سازمان ملل در مورد تنوع زیستی امضا شد. در این اقدام، کانادا خود را به عنوان یک کشور پیشرو در عمل به تعهد جهانی برای توقف و معکوس کردن روند نابودی تنوع زیستی معرفی کرد. اما این ادعای جاه طلبانه روی کاغذ، نیازمند اقدام هماهنگ، سریع و واقعی است.
2030 Nature Strategy کانادا این فوریت را تایید می کند. هدف این استراتژی حفاظت هرچه بهتر گونه ها و اکوسیستم ها و معکوس کردن روند تخریب طبیعت در داخل مرزهای کانادا می باشد. انجام تعهدات تنوع زیستی در کنار حفظ اکوسیستم، برای رفاه اقتصادی و اجتماعی کانادا و همچنین حفظ هویت آن به عنوان کشوری غنی از دارایی های طبیعی نیز ضروری است و به اننتخاب هایی که امروز انجام می دهیم، بستگی دارد.
با توجه به پیچیدگی KMGBF، تعجب آور نیست که کشورها هنوز با چالش تنظیم برنامه های اجرایی موثر دست و پنجه نرم می کنند. برنامه اجرای کانادا یا همان استراتژی طبیعیت 2030، اهداف کلی برای حفاظت از 30 درصد از زمین ها، آب ها و اقیانوس های کانادا را پوشش می دهد و نقطه عطف مهمی برای کشوری است که مسوولیت حفاظت از 20 درصد از آب شیرین جهان، طولانی ترین خط ساحلی جهان، برخی از وسیع ترین جنگل های دست نخورده و اکوسیستم ها و برخی از بزرگترین و طولانی ترین مسیرهای مهاجرت حیوانات را به عهده دارد.
با این دارایی های طبیعی منحصر به فرد، مسئولیت های منحصر به فردی نیز ایجاد می شود. خوشبختانه چندین عنصر مثبت در استراتژی طبیعت 2030 کانادا وجود دارد.
اول، این استراتژی به طور کامل وجود بحران و فوریت مقابله در داخل مرزهای ما را تایید می کند. اظهارات روشنی مانند «طبیعت دچار مشکل است» و «کانادا از این روندها مستثنی نیست» در آن وجود دارد. این طرح در ادامه خاطرنشان می کند که رفاه اقتصادی و اجتماعی ما به سلامت سیستم های طبیعی بستگی دارد و نه برعکس.
این استراتژی همچنین بر هزینه های بالا و پیامدهای عدم اقدام قاطع، تاکید می کند. شناخت مقیاس و فوریت مشکل اولین قدم کلیدی است. پذیرش نیاز به اقدام سریع و متحول کننده در مرحله بعدی قرار می گیرد.
استراتژی این واقعیت را به رسمیت می شناسد که مردم بومی از زمان های بسیار قدیم حافظان تنوع زیستی و مراقب زمین ها، آب ها و یخ ها در سراسر کانادا بوده اند. پذیرش رهبری این جوامع کلیدی برای اقدام موثر خواهد بود.
استراتژی طبیعت 2030 همچنین نیاز به رویکرد کل جامعه را تایید می کند و به رفتارهای اجتماعی مضری مانند تولید و مصرف ناپایدار اشاره می کند که به تنوع زیستی آسیب می رساند.
25 صفحه اول استراتژی طبیعیت 2030، چشم انداز جاه طلبانه کانادا را نشان می دهد. اما ضمیمه 93 صفحه ای بعدی، چندین محدودیت را برای اجرای استراتژی بر می شمرد. ضمن اینکه چگونگی دستیابی به هماهنگی نزد دولت ها برای اتخاذ رویکرد منسجم نیز واضح نیست.
در نهایت محدودیت های بودجه نیز ظرفیت استراتژی برای برآورده کردن اهداف تعیین شده را کاهش می دهد.
برای دستیابی به این اهداف، منابع بیشتر و هماهنگی قوی تر بین دولت ها ضروری است. دولت فدرال باید راه های خلاقانه ای برای رهبری و ایجاد انگیزه نزد دولت های استانی و مناطق بیابد.
تنظیم یک استراتژی قوی روی کاغذ شروعی دلگرم کننده است، اما کانادا برای رهبری معنادار به عملی کردن تعهداتش نیازمند است. دولت فدرال باید با تقویت مشارکت و بسیج کردن منابع، جدیت خود را ثابت کرده و اطمینان حاصل کند که طبیعت در کانون اولویت های کشور باقی می ماند.
به عنوان مثال می توان به نیاز روزافزون به بودجه کافی برای اجرای قوانین زیست محیطی، حمایت پایدار از منابع طبیعی و تلاش های برنامه ریزی شده و سراسری، اشاره کرد.
فراموش نکنیم که کانادایی ها اهمیت طبیعت را درک می کنند و 96 درصد از آنها معتقدند طبیعت برای رفاه شخصی حال و آینده آنها مهم است.
