کانادایی ها خواهان اصلاحات اساسی در مراقبت های بهداشتی هستند
واقعیت ناخوشایند انتظار چندساله بیماران برای دسترسی به مراقبت های بهداشتی، از جمله عمل های جراحی غیراورژانسی بر کسی پوشیده نیست. نظرسنجی جدید Navigator نشان می دهد تقریبا دو سوم کانادایی ها (چه خود یا یکی از اعضای خانواده) به طور غیرمنطقی برای دسترسی به مراقبت های بهداشتی با تاخیر روبرو می باشند. این نظرسنجی همچنین نشان داد که 73 درصد از پاسخ دهندگان با اینکه سیستم نیاز به اصلاحات اساسی دارد، موافق هستند.
سال گذشته کانادایی ها 27.7 هفته برای درمان غیراورژانسی منتظر ماندند. تقریبا نیمی از این زمان (13.1 هفته) پس از مراجعه به متخصص و در انتظار درمان (عمل) سپری شد.
انتظار طولانی بیماران می تواند عواقب سلامتی جدی، از جمله درد مداوم و ناتوانی و اضطراب داشته باشد. ضمن اینکه طولانی بودن زمان انتظار برای برخی از افرادی که به دلیل ناتوانی قادر به کار کردن نیستند عواقب اقتصادی دارد.
کانادایی ها در مقایسه با همتایان اروپایی و استرالیایی خود، تاخیرهای طولانی تری را تجربه می کنند. در سال 2020، تنها 62 درصد از کانادایی ها، و در مقابل 99 درصد از آلمانی ها و 72 درصد از استرالیایی ها در کمتر از چهار هفته تحت عمل جراحی غیراورژانسی قرار گرفتند.
اما علت این تفاوت چیست؟
در این کشورها، بخش خصوصی به ارائه مراقبت های تحت پوشش بیمه همگانی، از جمله مراقبت های جراحی کمک می کند. به عنوان مثال، در سال 2021، 45 درصد از بیمارستان ها در آلمان خصوصی/انتفاعی بودند و 99 درصد از تخت های بیمارستانی کشور در اختیار افراد تحت پوشش طرح بیمه اجباری این کشور قرار داشت. در استرالیا، دولت ها به طور منظم با بیمارستان های خصوصی برای ارائه مراقبت های جراحی قرارداد می بندند، به طوری که مراکز خصوصی 41 درصد از کل خدمات بیمارستانی را در سال‌های 22-2021 انجام دادند.
در کانادا، بیمارستان ها با بودجه ثابتی که در ابتدای سال تعیین می شود، فعالیت می کنند و تامین مالی آنها با سطح خدماتی که ارائه می دهند ارتباط ندارد. در مقابل، بیمارستان ها در اکثر کشورهای اروپایی و استرالیا بر اساس فعالیت شان تامین مالی می شوند.از آنجایی که این بیمارستان ها در ازای خدماتی که ارائه می کنند پول دریافت می کنند، برای ارئه حجم بالاتر مراقبت های بهداشتی تشویق می شوند.
