چیزهای کوچکی که وقتی بزرگ می‌شویم می‌فهمیم والدین برایمان انجام دادند
بسیاری از کارهایی که والدین برای فرزندانشان انجام می‌دهند، زمانی که بچه‌ها کوچک هستند، نادیده گرفته می‌شود. این کارها وقتی بچه‌ها بزرگ می‌شوند، تازه متوجه عمق فداکاری، محبت و دقت والدین می‌شوند. وقتی به بزرگسالی می‌رسند، بچه‌ها متوجه می‌شوند که والدینشان چه فداکاری‌های کوچک اما موثری برای آنها انجام داده‌اند.
چقدر سخت کار می‌کنند
والدین معمولاً به خاطر تأمین نیازهای خانواده از خواسته‌های شخصی خود می‌گذرند. بچه‌ها ممکن است نتوانند عمق تلاش‌های والدین را درک کنند. به جای توجه به زحمت‌های روزمره مانند پختن غذا، مدیریت امور مالی یا رسیدگی به خانه، بچه‌ها بیشتر به تفریحات و تعطیلات توجه دارند. اما وقتی بزرگ می‌شوند و خودشان مسئولیت‌هایی را بر عهده می‌گیرند، تازه می‌فهمند که چقدر والدینشان برای فراهم کردن زندگی راحت‌تر برای آنها زحمت کشیدند.
فداکاری‌های کوچک
والدین اغلب بدون هیچ‌گونه شکایتی، نیازهای عاطفی و جسمی بچه‌ها را مقدم بر نیازهای خود می‌گذارند. ممکن است حتی برای تهیه چیزی که خودشان نیاز دارند، از آن صرف‌نظر کنند تا مطمئن شوند که فرزندشان همه چیزهایی که نیاز دارند را دارند. بچه‌ها ممکن است درک نکنند که والدینشان برای راحتی آنها چه چیزهایی را فدای خود کرده‌اند، اما وقتی خودشان والد می‌شوند، متوجه می‌شوند که این فداکاری‌ها تا چه حد بزرگ و باارزش بوده است.
نگرانی‌های مخفی والدین
والدین معمولاً نگرانی‌های خود را از بچه‌ها پنهان می‌کنند. در حالی که آنها سعی دارند بچه‌ها را از مشکلات مالی یا اجتماعی دور نگه دارند، خودشان نگرانی‌های زیادی را به دوش می‌کشند. بچه‌ها نمی‌فهمند که والدینشان تا چه حد برای رفاه و امنیت آنها نگرانی دارند، تا زمانی که خودشان وارد دنیای بزرگسالی و مسئولیت‌ها شوند.
حمایت‌های بی‌صدا
والدین به طور ناخودآگاه همیشه از فرزندان خود حمایت می‌کنند. این حمایت ممکن است عاطفی یا مالی باشد، اما به‌طور معمول به‌طور پنهانی و بدون نیاز به اشاره انجام می‌شود. بچه‌ها وقتی بزرگ می‌شوند، متوجه می‌شوند که والدین همیشه در کنار آنها بودند و به آنها ایمان داشتند.
ارتباطات غیرکلامی
والدین اغلب از اشاره‌های کوچک یا اقدامات ساده برای برقراری ارتباط با بچه‌ها استفاده می‌کنند. بچه‌ها در کودکی ممکن است این نشانه‌ها را درک نکنند، اما وقتی بزرگتر می‌شوند و خودشان تجربیات مشابهی را می‌گذرانند، می‌فهمند که این ارتباطات بی‌صدا چقدر مهم بوده است.
