چگونه موانع بین استانی، پزشکان کانادا را از کار در سراسر کشور باز می دارد
یادداشت هفته به قلم: شاکه آیوازیان –در کانادا، طبابت محدود به استان یا سرزمینی است که پزشک در آن مجوز دارد.
در تابستان 2023، زمانی که ده ها بیمار بستری در بیمارستان های یلونایف به دلیل آتش سوزی های جنگلی با پرواز نظامی تخلیه شدند، پزشکانی که آن ها را همراهی می کردند، پس از فرود هواپیما اجازه ارائه خدمات پزشکی به بیماران خود را نداشتند. دلیل این امر، نداشتن مجوز کار در بریتیش کلمبیا یا سایر استان ها بود. آن ها مجبور شدند پزشکان محلی را پیدا کنند تا از بیماران شان مراقبت کنند.
این وضعیت، محدودیت هایی را که قوانین صدور مجوز میان استان ها ایجاد کرده اند، نمایان می سازد و نشان می دهد که یک سیستم انعطاف پذیرتر تا چه حد می تواند موثر باشد.
انجمن پزشکی کانادا (CMA) سال هاست برای ایجاد سیستم صدور مجوز طبابت ملی تلاش می کند. این سیستم به پزشکان دارای مجوز کامل امکان می دهد بدون نیاز به دریافت مجوزهای متعدد یا پرداخت هزینه های اضافی، در هر نقطه ای از کشور طبابت کنند.
استدلال موافقان:
طبق نظرسنجی سال 2022 از 5002 پزشک عضو انجمن، 95 درصد آن ها از این ایده حمایت کردند؛ 87 درصد کاملا موافق و8 درصد تا حدی موافق بودند.
پزشکان معتقدند یک سیستم مجوز ملی می تواند موجب افزایش تمایل آن ها به ماندن در کانادا، ادامه طبابت در دوران بازنشستگی و کمک به همکاران خود شود. همچنین، 78 درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که چنین سیستمی، امکان جابجایی سریع پزشکان را در شرایط بحرانی مانند بحران کرونا افزایش می دهد.
دکتر جاس رایمر، مدیر انجمن پزشکی کانادا، می گوید: در حال حاضر، منشور حقوق کانادا آزادی جابجایی را برای شهروندان تضمین کرده است. اغلب مردم می توانند در هر جای کشور زندگی و کار کنند و خدماتی را که برای آن آموزش دیده اند، ارائه دهند. ما می خواهیم این امکان برای پزشکان نیز فراهم شود.
در اکتبر 2023، وزرای بهداشت فدرال، استانی و منطقه ای توافق کردند که برای افزایش امکان جابجایی پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان حوزه سلامت اقدام کنند تا آن ها بتوانند بدون تأخیرهای طولانی یا الزامات اضافی در مناطق مختلف طبابت کنند.
با وجود تلاش های انجمن های پزشکی، هنوز هیچ نهاد نظارتی قادر به صدور یا پذیرش مجوز سراسری در کانادا نیست. استفانی پرایس، مدیر اجرایی فدراسیون نهادهای نظارتی پزشکی کانادا، اظهار داشت که همه این نهادها در قوانین استانی خود الزام دارند که پزشکان برای کار در آن استان، باید مجوز همان استان را داشته باشند.
برخی استان ها روند صدور مجوز را تسهیل کرده اند. برای مثال، پزشکانی که در یک استان دارای مجوز کامل و سوابق شفاف هستند، می توانند در استان های دیگر از طریق یک روند سریع، مجوز دریافت کنند. در ماه مه 2023 استان های آتلانتیک کانادا اولین سیستم مجوز چند استانی را راه اندازی کردند. بر این اساس، پزشکان با پرداخت سالانه 500 دلار علاوه بر هزینه های معمول مجوز، می توانند در چهار استان (نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور، نووا اسکوشیا و جزیره پرینس ادوارد)، مجوز فعالیت دریافت کنند.
استدلال مخالفان:
انجمن پزشکی کانادا معتقد است ایجاد چنین سیستمی، راهی برای دستیابی به یک نظام سلامت کارآمدتر و یکپارچه تر خواهد بود. اما مخالفان می گویند مجوز ملی می تواند به نوبه خود مشکلات دیگری برای سیستم درمانی ایجاد کند و حتی باعث شود بسیاری از پزشکان به جای تعهد خدمت در کامیونیتی ها و استان های خود، کار در مناطق با شرایط مطلوب تر را انتخاب کنند. همچنین استان های دارای بودجه درمانی کم تر، قادر به رقابت با استان های ثروتمندتر و پیشنهاد حقوق و دستمزد بالا برای جذب پزشکان نخواهند بود.
همانطور که گفته شد، در حالی که حذف موانع استانی می تواند انعطاف پذیری و جابجایی پزشکان را بهبود بخشد، اما در عین حال خطر تشدید نابرابری بین مناطق ثروتمندتر و کمتر جذاب را به همراه دارد.
شما کدام استدلال را منطقی تر می دانید؟
