چگونه تغییرات اقلیمی تار و پود زندگی کاری کانادایی‌ها را می‌سوزاند
تغییرات اقلیمی دیگر یک هشدار علمی دوردست نیست؛ این پدیده به شکلی عمیق و بی‌وقفه بر معیشت و هویت کاری مردم کانادا تأثیر می‌گذارد. سازمان بین‌المللی کار سال‌هاست هشدار می‌دهد که شرایط محیط‌زیستی مستقیم بر کیفیت و ماهیت کار اثر دارد. پژوهش «زندگی کاری در کانادا» که طی چهار سال در هفت استان با بیش از صد مصاحبه و ثبت تصاویر مستند انجام شده، نشان می‌دهد کار در کانادا نه‌تنها درآمد و شرایط اقتصادی، بلکه حافظه جمعی، سنت و هویت افراد را در خود حمل می‌کند و امروز همه این‌ها در آتش تغییرات اقلیمی در حال سوختن است.
سوختن میراث در لا رونژ
در شمال ساسکاچوان، «رابرتسون تریدینگ» نزدیک به شصت سال مرکز معیشت و هنر بومیان کری بود؛ جایی که پوست گوزن و هنرهای دستی کتی کلینتون و دخترش جولیا نه‌تنها فروخته، بلکه هویت یک جامعه در آن حفظ می‌شد. اما در ژوئن 2025، این مرکز در آتش‌سوزی‌های گسترده جنگل‌های شمالی خاکستر شد. صدها اثر هنری و صنایع‌دستی بی‌همتا از بین رفت؛ آثاری که بازآفرینی آن‌ها غیرممکن است زیرا حامل حافظه، سنت و تاریخ بودند. به گفته مدیر سابق فروشگاه: ساختمان قابل جایگزین بود، اما آن آثار، هزاران ساعت کار هنرمندان بومی را در خود داشتند و نابودشدنی نبودند. این فاجعه نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی صرفاً شغل‌ها را از بین نمی‌برد، بلکه ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی کار را هم می‌سوزاند.
دریای تهی در گرند مانان
در شرق کشور، جزیره گرند مانان نیوبرانزویک داستانی دیگر روایت می‌کند. جف فاستر و خانواده‌اش نسل‌ها به صید سنتی هرینگ با تورهای محلی (weir fishing) مشغول بودند. اما با گرم شدن اقیانوس و فشار صید صنعتی، تورها خالی ماندند. پسران جف ناچار به کار فصلی در صنعت خرچنگ شدند؛ صنعتی که خود به دلیل مهاجرت خرچنگ‌ها به آب‌های شمالی شکل گرفته بود. تصمیم سختی که اخیراً گرفته شد، پایان یک سنت خانوادگی بود: پایین کشیدن آخرین تور هرینگ. برای خانواده فاستر، این فقط از دست دادن یک شغل نبود، بلکه پایان بخشی از هویت و تعلق آن‌ها به دریا بود.
معنای «کار خوب» در عصر بحران
سازمان بین‌المللی کار سال 2018 نوشت: آینده‌ای خوب برای کار، نیازمند محیطی سالم و پایدار است. اما سیاست‌گذاری‌های دولتی اغلب فقط به درآمد و ساعت کار توجه دارد و پیوند عمیق کار با طبیعت و اجتماع را نادیده می‌گیرد. این پژوهش نشان می‌دهد که کار رابطه بنیادین بین جامعه و طبیعت است و بدون حفاظت از این پیوند، آینده‌ای عادلانه و پایدار ممکن نیست.
بنابراین، گذار عادلانه انرژی نباید تنها به مشاغل سبز محدود شود، بلکه باید همه اشکال کار را در برگیرد، چون همان‌طور که آتش‌های شمال و دریاهای شرق ثابت می‌کنند، تغییرات اقلیمی نه‌فقط اقتصاد، بلکه هویت و زندگی جمعی ما را دگرگون می‌کند.
