پایان یک رؤیا: سقوط سیاسی جگمیت سینگ و افول NDP
اکنون که جگمیت سینگ دیگر وانمود نمی‌کند که برای نخست‌وزیری رقابت می‌کند، از رأی‌دهندگان می‌خواهد تا برای جلوگیری از تشکیل یک دولت اکثریت لیبرال، به نامزدهای حزب نیو دموکرات رأی دهند. اما این پیام چندان اثرگذار نیست، چون هیچکس به اندازه خود سینگ به تقویت این احتمال کمک نکرده است.
سینگ با امضای توافق تأمین و اعتماد در مارچ 2022، به دولت اقلیت لیبرال به رهبری جاستین ترودو کمک کرد در قدرت باقی بماند. این حمایت تا سپتامبر 2024 ادامه یافت — حتی با وجودی که نظرسنجی‌ها نشان می‌داد مردم از لیبرال‌ها دلسرد شده‌اند و خواهان انتخابات هستند.
حالا که سینگ هشدار می‌دهد دادن اکثریت بزرگ به لیبرال‌ها اشتباه است، آن هم پس از دو سال همکاری نزدیک با آن‌ها، این حرف بیشتر طعنه‌آمیز است تا قانع‌کننده. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از رأی‌دهندگان سنتی NDP برای شکست محافظه‌کاران به سمت مارک کارنی و حزب لیبرال رفته‌اند، در حالی که پایگاه رأی محافظه‌کاران همچنان وفادار باقی مانده است.
اگرچه سینگ مدعی است که تنها با فشار NDP، برنامه‌های دارویی و دندان‌پزشکی وارد دستور کار لیبرال‌ها شد، اما در واقعیت سیاسی، وقتی حزب کوچک‌تری مانند NDP با لیبرال‌ها همراه می‌شود، رأی‌دهندگان معمولاً اصلاحات را به حساب حزب بزرگ‌تر می‌گذارند.
چنین سرنوشتی پیش‌تر در انتخابات 1987 انتاریو برای باب ری و NDP نیز تکرار شد؛ توافق او با دولت اقلیت دیوید پیترسون به پیروزی بزرگ لیبرال‌ها انجامید — نه NDP.
با افت شدید حمایت ملی، خطر از دست دادن جایگاه رسمی حزبی (که به حداقل 12 کرسی نیاز دارد) برای NDP جدی است. این در حالی است که این حزب در انتخابات 2011 تحت رهبری جک لیتون فقید 103 کرسی داشت؛ اما از آن زمان تا امروز در سراشیبی قرار گرفته: 44 کرسی با مولکر در 2015 و فقط 24 و 25 کرسی در انتخابات‌های 2019 و 2021 با رهبری سینگ.
پس از این انتخابات، احتمالاً حزب NDP به دنبال رهبری تازه خواهد بود.
