ویژگی‌های پنهان افرادی با والدین سخت‌گیر
اگر والدینی سخت‌گیر داشتید، بدون شک برخی عادات و رفتارهای شخصیتی در شما شکل گرفته است. در ادامه چند عادت رایج نزد افرادی با این پیشینه، ارائه می‌شود:
کمال‌گرایی بی‌رحمانه
والدین سخت‌گیر معمولاً از کودکان انتظار بی‌نقص بودن دارند. این فشار منجر می‌شود تا کودک باور کند همه‌چیز باید همان ابتدا بدون خطا باشد.
استادی در تعلل
گاهی پافشاری بر بی‌نقص بودن حتی باعث می‌شود فرد دچار ترس از شکست شود و همین می‌تواند باعث عقب انداختن کارها گردد.
حساسیت بیش از حد به انتقاد
افرادی که با پدر و مادر سخت‌گیر بزرگ شده‌اند، معمولاً نسبت به بازخورد منفی بسیار آسیب‌پذیرند و آن را به‌عنوان حمله شخصی تلقی می‌کنند.
وسواس بر سر وقت‌شناسی
به دلیل ارزشی که والدین برای نظم قائل بودند، این افراد به وقت‌شناسی بسیار حساس‌اند و انتظار دارند دیگران نیز همین‌قدر دقیق باشند.
دشواری در ابراز احساسات
در محیطی که احساسات سرکوب می‌شدند، این افراد اغلب یاد می‌گیرند نیاز و افکارشان را پنهان کنند و نسبت به اشتراک‌گذاری احساسات بی‌میل شوند.
استقلال‌طلبی افراطی
فردی که همیشه مجبور بوده برای موفقیت شخصاً تلاش کند، معمولاً کمتر کمک می‌طلبد و خود را بیش از حد مسئول می‌داند.
آمادگی برای بدترین‌ها
زندگی دائماً زیر فشار انتظارات، افراد را به پیش‌بینی بدترین سناریوها سوق می‌دهد؛ چیزی به‌نام «برنامه‌ریزی برای فاجعه» که حتی در موقعیت‌های ساده هم ادامه دارد.
چگونه می‌توان با این ویژگی‌ها کنار آمد؟
- آگاهی = اولین گام: وقتی بدانید چه مسیری پیموده‌اید، می‌توانید کنترل بیشتری بر آن رفتار داشته باشید.
- خودمهربانی را تمرین کنید: یاد بگیرید اشتباهات را بخشی از فرآیند رشد بدانید و به خودتان اجازه دهید اشتباه کنید.
- بازخورد را دوباره قاب‌بندی کنید: به جای اینکه انتقاد را ضد خودتان بدانید، آن را فرصتی برای پیشرفت در نظر بگیرید.
- درخواست کمک را تمرین کنید: بدانید که گرفتن کمک یعنی توانایی همکاری، نه ضعف.
- تفکر منطقی به جای بدترین حالت ممکن: همیشه بهترین راه درست نخواهد بود، اما لزوماً بدترین سناریو هم رخ نمی‌دهد.
رشد زیر چتر تربیت سخت‌گیرانه، عادات روان‌شناختی مشخصی بر جای می‌گذارد؛ از کمال‌طلبی تا حساسیت به انتقاد و بی‌اعتمادی به دیگران. اما شناسایی این ویژگی‌ها و تلاش برای متوازن شدن از طریق خودآگاهی، رویکرد مهربانانه به خود و قاب‌بندی مجدد افکار، می‌تواند زندگی را از بار روانی رها کند و اجازه دهد انسانِ پویاتری شویم. کسی که کنترل میراث تربیتی گذشته را در دست می‌گیرد، می‌تواند سرنوشت متفاوتی بسازد.
