ملکه زمان: راز عمر 115 ساله زنی که تاریخ را زندگی کرده است

پیری در دنیای مدرن شاید یکی از بزرگترین ترسهای بشر باشد؛ اما اگر نتیجهاش شکستن رکورد جهانی باشد، چطور میتوان از آن ناراضی بود؟
اتل کَتِرهَم، زنی است که نه تنها از زمان غرق شدن تایتانیک زنده مانده، بلکه آغاز و پایان دو جنگ جهانی را به چشم دیده است (و امیدواریم سومی را نبیند!). او پیش از اختراع تلویزیون، کشف پنیسیلین، و حتی پیش از آنکه زنان حق رأی داشته باشند، به دنیا آمده است. به باور کارشناسان، او آخرین فرد زندهای است که در سال 1909 و در دوران پادشاهی ادوارد هفتم در بریتانیا متولد شده.
اتل بیش از یک قرن از اتفاقات بزرگ جهان از جمله پاندمیها را پشت سر گذاشته و حتی دو دخترش را از دست داده است. در حال حاضر پژوهشگران حوزه طول عمر، او را تنها فرد زنده با خاطرات تایید شده از پیش از جنگ جهانی اول میدانند — و باورنکردنیتر آنکه هنوز هم با وضوح و اطمینان به سوالات درباره آن دوران پاسخ میدهد.
زندگی اتل از دهکدهای در همپشایر انگلستان به نام شیپتون بلینجر آغاز شد؛ او فرزند دوم از هشت فرزند بود. در سن 18 سالگی، شغلی بهعنوان پرستار کودک در یک خانواده نظامی بریتانیایی در هند پذیرفت و در سال 1927 بهتنهایی سفر به قارهای دیگر را آغاز کرد. حرکتی جسورانه برای یک زن جوان در آن زمان.
او سه سال در هند زندگی کرد و سپس به بریتانیا بازگشت، جایی که در یک مهمانی شام با نورمن کَتِرهَم، افسر ارتش بریتانیا، آشنا شد. آن دو در سال 1933 در کلیسای جامع سالزبری ازدواج کردند و زندگی نظامی نورمن، آنها را به هنگکنگ و جبلالطارق کشاند.
در هنگکنگ، اتل یک مهد کودک تأسیس کرد و به کودکان بریتانیایی و محلی انگلیسی، بازی و کاردستی آموزش میداد. او دو دختر به نامهای جم و آن بزرگ کرد و سرانجام به همراه نورمن به انگلستان بازگشت. نورمن در سال 1976 درگذشت، اما اتل همچنان با قدرت ادامه داد.
در سال 2020 و در سن 110 سالگی، اتل به ویروس کرونا مبتلا شد و نجات یافت. او تا سن 97 سالگی رانندگی میکرد. یکی از خواهرانش هم تا 104 سالگی عمر کرد، که شاید نشان از ژنی نیرومند در خانواده داشته باشد.
وقتی اتل میگوید که “هرگز بحث نمیکنم و همیشه کار خودم را میکنم”، باید به او گوش داد. او این جمله را بارها تکرار کرده؛ بدون برنامههای خاص، عادتهای پیچیده یا روتینهای روزانه. راز او، ساده است: زندگی به سبک خودش.
امروز، اتل از باغ و موسیقی کلاسیک لذت میبرد. او نه به رکوردش فکر میکند، نه دنبال شهرت است. نمیخواهد میراثی بسازد یا پیامی خاص به دنیا بدهد. او فقط زندگی میکند. همانطور که همیشه زندگی کرده: با ریتم خودش.