فورد و کارنی؛ از رقیب تا شریک؛ فرصت طلایی برای انتاریو پس از انتخابات فدرال
تایج انتخابات فدرال کانادا، چشم‌انداز سیاسی جدیدی برای رئیس دولت انتاریو، داگ فورد، ایجاد کرده است—فرصتی برای مانور بیشتر بین دو حزب رقیب و پیشبرد منافع استانی.
برای لیبرال‌ها به رهبری نخست‌وزیر مارک کارنی، از دست دادن حوزه‌هایی در مناطق کارگری مانند همیلتون، ویندزور و سادبری، و نیز شکست در بخش‌هایی از منطقه تورنتوی بزرگ، نشان‌دهنده محدود بودن حمایت مردمی در مناطق خارج از دان تاون بود؛ عاملی که آن‌ها را از کسب اکثریت بازداشت. با این حال، کسب 69 کرسی در انتاریو – بسیار بیشتر از زمان جاستین ترودو – به پیروزی نهایی کمک کرد.
برای محافظه‌کاران به رهبری پیر پولیور، افزایش دوازده کرسی در انتاریو نشانه‌ای از نفوذ بیشتر در میان طبقه متوسط و کارگری بود. اما شکست کلی حزب، به‌ویژه شکست شخصی پولیور در حوزه انتخاباتی اش بعد از 20 سال، باعث تضعیف این پیروزی نسبی شد. برخی معتقدند او با الگوبرداری دقیق‌تر از کمپین موفق داگ فورد، می‌توانست نتایج بهتری بگیرد.
در این میان، فورد از موقعیتی ویژه برخوردار است. او که با کارنی رابطه خوبی دارد، می‌تواند از نفوذ خود برای پیشبرد اولویت‌های استانی مانند استخراج مواد معدنی حیاتی در شمال انتاریو استفاده کند. کارشناسان می‌گویند اتحاد بین کارنی و فورد می‌تواند در مقابله با چالش‌هایی مثل ترامپ یا جلب حمایت سایر استان‌ها مؤثر باشد.
فورد، سیاستمداری عمل‌گرا، قبلاً هم نشان داده که صرف‌نظر از گرایش سیاسی، با هر دولتی همکاری می‌کند تا پروژه‌های مهم را پیش ببرد. اکنون با کاهش فاصله سیاسی بین دولت فدرال و استانی، انتظار می‌رود همکاری‌ها گسترش یابد—و شایعاتی چون علاقه فورد به جانشینی پولیور نیز رنگ ببازد.
