فرزندخواندگی بدون شهروندی، یک بحران نادیده گرفته شده
یک زن کره‌ای زمانی که فقط نوزادی سه هفته‌ای بود، به آمریکا آورده شد و تمام عمرش را با این باور گذراند که شهروند آمریکاست. او مانند هر فرد دیگری در جامعه زندگی می‌کرد: گواهی‌نامه رانندگی گرفت، به دانشگاه رفت و سال‌ها مالیات پرداخت کرد. اما وقتی در میانه دهه چهارم زندگی‌اش برای دریافت پاسپورت اقدام کرد، حقیقت تلخی آشکار شد: او هیچ مدرکی برای اثبات تابعیتش نداشت.
مدارکی که همیشه برای اثبات شهروندی از آن‌ها استفاده می‌کرد، ناگهان ناکافی اعلام شدند. او فهمید که والدین خوانده‌اش فرآیند اعطای شهروندی را هرگز کامل نکرده بودند، و به همین دلیل از حقوقی که همیشه تصور می‌کرد شامل حالش می‌شود، مانند کمک‌هزینه تحصیلی یا حمایت‌های دولتی، محروم بود. حتی خطر اخراج از کشور به جایی که هیچ خاطره‌ای از آن ندارد نیز او را تهدید می‌کرد.
یک مشکل بزرگ‌تر از آنچه که تصور می‌شود
مشکل این زن تنها یک مورد شخصی نیست. هزاران نفر از فرزندخوانده‌ها در آمریکا با وضعیت مشابهی روبه‌رو هستند. بسیاری از آن‌ها تا زمان بزرگسالی از وضعیت قانونی خود خبر ندارند، و حتی ممکن است هیچ‌وقت هم متوجه آن نشوند.
بر اساس “قانون شهروندی کودکان” که در سال ۲۰۰۰ تصویب شد، تنها کودکانی که پس از این تاریخ به آمریکا آورده شدند یا در آن زمان زیر ۱۸ سال بودند، به‌طور خودکار شهروند تلقی می‌شوند. این یعنی کسانی که پیش از این تاریخ یا با ویزای نادرست وارد شده‌اند، ممکن است هیچ‌گاه تابعیت دریافت نکرده باشند.
چرا این مشکل همچنان ادامه دارد؟
اگرچه گروه‌های حقوقی مختلف تلاش‌هایی برای اصلاح این قانون انجام داده‌اند، اما هنوز بسیاری از فرزندخواندگان بدون تابعیت در وضعیت بلاتکلیفی به‌سر می‌برند. نداشتن شهروندی پیامدهایی جدی به دنبال دارد: از دست دادن مزایای آموزشی و درمانی گرفته تا نبود امنیت در برابر اخراج از کشور.
این واقعیت اغلب تنها زمانی آشکار می‌شود که افراد برای مدارکی مانند پاسپورت، کارت شناسایی واقعی یا مزایای تحصیلی اقدام می‌کنند. خلأ قانونی موجود باعث شده این افراد، که آمریکا را خانه خود می‌دانند، با خطراتی روبه‌رو شوند که نه انتخاب‌شان بوده و نه از آن آگاه بوده‌اند.
