سخنان استیو جابز در آخرین لحظات عمرش
در سپتامبر سال ۲۰۱۰، درست یک سال قبل از اینکه دنیا استیو جابز، خالق اپل را از دست بدهد، او ایمیلی عمیق و شخصی برای خودش نوشت. این ایمیل برخلاف تصویری که از او به عنوان یک نابغه تکنولوژی و فردی مستقل در ذهن‌ها نقش بسته بود، نشان از توجه عمیق او به روابط انسانی داشت. جابز در این ایمیل نوشت: من خودم غذایم را تولید نمی‌کنم و برای همه چیز به دیگران وابسته‌ام. من به همه کسانی که دوست‌شان دارم، زنده یا مرده، عشق می‌ورزم و برای زندگی و سلامتی‌ام مدیون آن‌ها هستم. این جمله‌ها از زبان مردی که به خاطر ایده‌های نوآورانه و توانایی‌اش در کار کردن به تنهایی شناخته می‌شد، نشان می‌دهد که حتی او هم به ارتباط با دیگران و اهمیت آن‌ها در زندگی پی برده بود.
ایمیل جابز فراتر از یک یادداشت شخصی است؛ این نامه، حقیقتی بنیادین درباره ماهیت انسان را به ما یادآور می‌شود. با وجود اینکه در فرهنگ غربی امروزه، فردگرایی و خودکفایی به عنوان نشانه‌ای از قدرت و موفقیت به تصویر کشیده می‌شود، انسان‌ها همیشه از طریق همکاری و ارتباط با یکدیگر به پیشرفت رسیده‌اند. مغز ما به گونه‌ای تکامل یافته است که بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند و بقای ما، چه از نظر جسمی و چه روحی، وابسته به توانایی‌مان در کار گروهی است.
اما جامعه مدرن اغلب ما را از این واقعیت مهم غافل می‌کند. ایده اینکه باید به تنهایی به موفقیت برسیم، در کتاب‌های خودیاری و با بزرگ‌نمایی شخصیت افراد موفق تقویت می‌شود. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که انزوا و تنهایی برای سلامتی بسیار مضر است. در واقع، تنهایی می‌تواند به اندازه کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز به سلامتی آسیب برساند.
اندیشه جابز، داستانی کاملا متفاوت از افسانه استقلال فردی را روایت می‌کند. او به ما نشان می‌دهد که زندگی هر فرد به شدت به زندگی دیگران گره خورده است، چه بخواهیم این حقیقت را بپذیریم یا نه. این ارتباط نه تنها در زندگی شخصی، بلکه در محیط کار نیز وجود دارد. از گذشته تا امروز، محیط کار علاوه بر تامین نیازهای مالی، مکانی برای برقراری ارتباط، احساس تعلق و یافتن معنا و هدف بوده است.
در دنیای امروز که کار از راه دور رواج یافته و ارتباطات دیجیتال جایگزین تعاملات رو در رو شده است، اهمیت این ارتباطات اجتماعی بیشتر از همیشه احساس می‌شود. رهبران سازمان‌ها باید توجه ویژه‌ای به ایجاد محیط‌هایی داشته باشند که کارمندان در آن احساس تعلق کنند. این کار فراتر از برگزاری جلسات گروهی است و نیازمند تغییر نگرش ما نسبت به روابط کاری است.
ایمیل جابز نشان دهنده این واقعیت است که ما به یکدیگر وابسته‌ایم. با قدردانی از کمک‌ها و مشارکت‌های همکاران، نه تنها زندگی خود را غنی‌تر می‌کنیم، بلکه محیط کاری سالم‌تر، پویاتر و حمایتی‌تری را برای همه ایجاد می‌کنیم. به این ترتیب، هم زندگی شخصی و هم زندگی حرفه‌ای ما پر از ارتباط، حمایت و موفقیت مشترک خواهد شد.
