زنگ خطر جمعیتی؛ چرا کانادایی‌ها دیگر بچه‌دار نمی‌شوند؟
نرخ باروری در کانادا در سال گذشته به پایین‌ترین سطح تاریخ خود رسید: تنها 1.25 فرزند برای هر زن. این رقم بسیار پایین‌تر از نرخ جایگزینی 2.1 است؛ این یعنی جمعیت کشور بدون مهاجرت، رو به کاهش خواهد رفت. این روند، هشداری جدی برای آینده اقتصادی، اجتماعی و حتی هویتی کاناداست.
طی یک دهه اخیر، خانواده‌های کانادایی فرزندآوری را به تعویق انداخته‌اند یا از آن صرف‌نظر کرده‌اند. افزایش سرسام‌آور هزینه‌های مسکن و زندگی، عامل اصلی این بحران است. بسیاری از جوانان نمی‌توانند خانه بخرند یا حتی اجاره کنند، چه برسد به تشکیل خانواده. هزینه‌های بالای مهدکودک و نگهداری از کودک نیز مانعی دیگر است که حتی با برنامه‌های دولتی کاهش نیافته است.
از سوی دیگر، تغییر ارزش‌های اجتماعی و تمرکز بر تحصیلات و شغل باعث شده سن مادران نخستین بار به‌طور مداوم افزایش یابد. در حالی که کنترل بارداری و انتخاب آزادانه سبک زندگی رشد کرده، میل به تشکیل خانواده کاهش یافته است. مشکلات باروری نیز در حال افزایش است؛ بسیاری از زنان به دلیل تأخیر در بارداری با چالش‌های پزشکی و هزینه‌های بالای درمان روبه‌رو هستند.
بحران اقتصادی و بازار کار بی‌ثبات نیز موجب تردید بسیاری در آوردن فرزند شده است. با بالا رفتن نرخ بهره، تورم و هزینه‌های زندگی، خانواده‌ها از پس مخارج بچه‌داری برنمی‌آیند. در نتیجه، کانادا برای حفظ جمعیت خود تقریباً به‌طور کامل به مهاجرت وابسته شده است.
اما کارشناسان هشدار می‌دهند: مهاجرت نمی‌تواند جایگزین فرزندآوری داخلی شود. اگر دولت به‌سرعت در زمینه مسکن، خدمات درمانی باروری و حمایت مالی از خانواده‌ها اقدام نکند، کانادا در مسیر خطرناک «پیری جمعیت» و کاهش نیروی کار قرار می‌گیرد. مسیری که آینده اقتصادی کشور را تهدید می‌کند.
