روایتی تکان‌دهنده از تاخیر در امدادرسانی در قلب تورنتو
یک شهروند تورنتویی، داستانی نگران‌کننده از عملکرد خدمات اورژانس در مرکز شهر تورنتو روایت کرده است:
«امروز من و همکارانم با زنی روبرو شدیم که مقابل یک فروشگاه لباس در خیابان کوئین، در حالی‌که در خون خود غرق شده بود، روی زمین افتاده بود. وقتی سعی می‌کردیم به او کمک کنیم، همکار آن زن توضیح داد که او تلاش کرده جلوی مردی را از دزدیدن یک لباس بگیرد، اما آن مرد سرش را محکم به چارچوب در کوبیده بود.
ما و چند رهگذر دیگر بارها با ۹۱۱ تماس گرفتیم، اما فقط صدای بوق اشغال شنیده می‌شد. ده دقیقه گذشت و هیچ امدادی نرسید.
در دقیقه پانزدهم، یک پزشک بازنشسته — خدا را شکر — برای کمک آمد. برای بند آوردن خونریزی از همان شلواری استفاده شد که آن دزد می‌خواست بدزدد. بالاخره موفق شدیم با اورژانس تماس بگیریم، اما باز هم هیچ‌کس نرسید.
این زن همچنان در حال خونریزی و در شوک بود؛ قادر به ارتباط برقرار کردن هم نبود. این حادثه در ساعت ۶ عصر یک روز جمعه، در قلب تورنتو، فقط چند بلوک دورتر از بزرگ‌ترین مجموعه بیمارستان‌های کشور رخ داد.
کمی بعد توانستیم یک کامیون آتش‌نشانی (احتمالاً خارج از شیفت) را متوقف کنیم. آتش‌نشانان هم تلاش کردند با اورژانس تماس بگیرند. باز هم خبری نشد.
در نهایت، حدود دقیقه بیستم یک آمبولانس بالاخره از راه رسید.چگونه می‌توانیم تورنتو را یک شهر در سطح جهانی بدانیم؟چگونه می‌توانیم چنین وضعیتی را تحمل کنیم؟ واقعاً چه اتفاقی دارد می‌افتد؟
