راز پنهان گوش انسان: عضلاتی که فکر می‌کردیم بی‌استفاده‌اند، در شنیدن نقش دارند!
دانشمندان مدت‌ها باور داشتند که عضلات کوچک گوش انسان ــ موسوم به auricular musclesــ صرفاً اندام‌های باقی‌مانده تکاملی و بدون کارکرد هستند. این عضلات که در گذشته به تغییر شکل لاله گوش کمک کردند، ظاهراً پس از آن‌که اجداد ما دیگر نیازی به حرکت گوش برای شنیدن نداشتند، کارایی خود را از دست دادند. اما پژوهشی تازه نشان می‌دهد این عضلات نقشی شگفت‌انگیز در فرآیند شنیدن ایفا می‌کنند.
طبق مطالعه‌ای که در دانشگاه زارلند آلمان و با انتشار در مجله Frontiers in Neuroscienceانجام شده، این عضلات در زمان شنیدن دقیق و متمرکز، به‌ویژه در محیط‌های پر سر و صدا، فعال می‌شوند. به گفته آندریاس شروئر، نویسنده اصلی تحقیق، سه عضله اصلی گوش که لاله را به جمجمه و پوست سر متصل می‌کنند، هنگام تلاش شنیداری وارد عمل می‌شوند و به‌خصوص عضله فوقانی گوش در موقعیت‌های دشوار فعالیت چشمگیری دارد.
برای بررسی این موضوع، محققان 20 فرد سالم را به دستگاه الکترومایوگراف متصل کردند تا فعالیت الکتریکی عضلات گوش آنها هنگام گوش دادن به یک کتاب صوتی در کنار پادکست‌های مزاحم سنجیده شود. شرکت‌کنندگان در 12 آزمایش پنج‌دقیقه‌ای با سه سطح دشواری مختلف قرار گرفتند. نتایج نشان داد عضلات پشتی گوش به تغییر جهت صدا واکنش نشان می‌دهند، در حالی‌که عضلات فوقانی بیشتر به سختی وظیفه شنیداری حساس هستند.
یافته‌ها نشان می‌دهد این عضلات می‌توانند به‌عنوان معیاری عینی برای سنجش تلاش شنیداری به کار روند. در آزمایش‌ها، هرچه کار شنیدن دشوارتر می‌شد، فعالیت عضله فوقانی بیشتر افزایش می‌یافت؛ حتی در سخت‌ترین حالت این عضله بسیار فعال بود. با این حال، حرکت ایجادشده آن‌قدر ناچیز است که احتمالاً سود مستقیم برای تقویت شنوایی ندارد.
با وجود این محدودیت، پژوهشگران بر این باورند که سیستم حرکتی گوش همچنان در تلاش است سهمی در مکان‌یابی صداها ایفا کند. این کشف پس از میلیون‌ها سال می‌تواند درک ما را از شنیدن انسانی تغییر دهد و شاید در آینده به توسعه ابزارهایی برای سنجش میزان تمرکز یا حتی طراحی دستگاه‌های کمک‌شنوایی پیشرفته منجر شود.
