دانشجوی بیست و دو سالهای که پس از مصرف داروهای محبوب دچار حمله قلبی شد
مندی مسترپول که امروز ۳۴ سال دارد، در سالهای دانشجویی‌اش برای غلبه بر خستگی و کمبود وقت، به مصرف بی‌رویه داروهایی مانند آدرال و ریتالین روی آورد؛ داروهایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) تجویز می‌شوند. او از ۱۷ سالگی این داروها را امتحان کرده بود، اما در دوران دانشگاه و برای ادامه تحصیل در رشته تخصصی خود، به مصرف روزانه و شدید آن‌ها وابسته شد.
او می‌گوید این قرص‌ها به او انرژی زیادی می‌دادند؛ هم برای شرکت در کلاس و کار در مهدکودک، و هم برای شب‌زنده‌داری و مهمانی. مندی حس می‌کرد بیدار و متمرکز است، بنابراین مشکلی در مصرف آن‌ها نمی‌دید. در اوج اعتیاد، حتی دارو را روزی چهار بار به‌صورت استنشاقی مصرف می‌کرد و تمام حقوق هفتگی‌اش را صرف خرید آن‌ها می‌نمود.
در ۲۱ سالگی باردار شد و تصمیم گرفت برای سلامت فرزندش مصرف داروها را کنار بگذارد. اما آسیب‌ها از پیش وارد شده بود. در زمان زایمان دچار درد شدید قفسه سینه شد و قلبش دو بار از کار ایستاد. پزشکان علت را ترکیب سوءمصرف دارو و کنترل نکردن دیابت نوع ۱ او دانستند. قلب مندی تحت فشار شدید قرار گرفته بود و استرس زایمان آن را از پا انداخت.
او یک هفته را در بخش مراقبت‌های ویژه و با دستگاه تنفس مصنوعی گذراند. در ادامه، پزشکان برای نجات جانش پمپ مکانیکی قلب، ضربان‌ساز و دفیبریلاتور نصب کردند. اکنون مندی در لیست پیوند قلب قرار دارد، با ویلچر جابه‌جا می‌شود و دیگر قادر به بارداری نیست.
او با هشدار به دیگران می‌گوید: فکر می‌کردم با مصرف این قرص‌ها در مسیر درستی هستم، اما داشتم قلبم را نابود می‌کردم. این داروها میان‌بُر نیستند، بلکه شما را به مسیری تاریک می‌کشانند. واقعاً ارزشش را ندارد.
