خشونت خانگی در کانادا، معضلی که اغلب بر آن سرپوش گذاشته می شود!
یادداشت هفته به قلم: شاکه آیوازیان – بر اساس اداره آمار کانادا، هر شش روز یک بار یک زن در کشور توسط شریک زندگی فعلی یا سابق کشته می شود. با احتساب موارد اقدام به قتل، این آمار هر یک روز در میان می شود!
این واقعیت تلخی است که هر از چندگاه با قربانی شدن زنان یا کودکان به دست همسر، پدر یا سایر خویشاوندان برای مدت کوتاه به سرتیتر روزنامه ها و گزارش های خبری تبدیل می شود. آخرین مورد رسانه ای شده به قتل یک مادر و دو فرزندش در خانه شان در ویندزور – انتاریو مربوط است. کارلی والش، مدیسون 13 ساله و هانتر 8 ساله، به دست استیون والش 42 ساله، همسر و پدر بچه ها در خانه شان به قتل رسیدند. والش پس از این جنایت هولناک با شلیک اسلحه به زندگی خود پایان داد.
در اینجا بد نیست با خشونت شریک صمیمی یا Intimate Partner Violence از جمله اشکال مختلف، علائم و عوامل خطر آشنا شویم. شاید بتوانیم با شناسایی این علائم نزد بستگان و دوستان، آنها را از خطرات جدی در امان نگه داریم.
خشونت شریک صمیمی، خشونت خانگی توسط همسر یا شریک فعلی یا سابق در یک رابطه صمیمی علیه همسر یا شریک دیگر، تعریف شده است و می‌تواند اشکال مختلفی از جمله سوء استفاده فیزیکی، کلامی، عاطفی، اقتصادی و جنسی داشته باشد. سازمان جهانی بهداشت خشونت شریک صمیمی را اینگونه تعریف می کند: هر رفتاری در یک رابطه صمیمی که باعث آسیب فیزیکی، روانی یا جنسی برای افراد حاضر در رابطه شود، از جمله پرخاشگری فیزیکی، اجبار جنسی، آزار روانی و رفتارهای کنترل کننده.
خشونت شریک صمیمی اغلب توسط فردی اعمال می شود که به دنبال به دست آوردن قدرت کنترل شریک زندگی خود است. در حالی که معمولا از آن به عنوان خشونت خانگی یاد می شود، همچنین شامل خشونت در انواع دیگر روابط نیز می شود. از جمله خشونت علیه کودکان و قتل های ناموسی (قتل زنان یک خانواده به دست خویشاوندان مرد به دلیل به اصطلاح ننگین کردن شرافت خانواده، از جمله با خودداری زن از ازدواج تحمیلی و همچنین رابطه با جنس مخالف).
هم زنان و هم مردان می توانند خشونت شریک صمیمی را تجربه کنند، اما زنان با آزار و بدرفتاری شدیدتر و مکرر روبرو هستند. طبق گزارشات دولتی در فاصله 2009 تا 2019 حدود 44 درصد از زنان و 36 درصد از مردان در مقطعی از زندگی خود قربانی خشونت شریک جنسی بودند.
تنها در سال 2019، حدود 79 درصد از قربانیان موارد گزارش شده به پلیس، زن بودند.
به گفته دولت کانادا، IPV به طور نامتناسبی بر زنان محروم و به حاشیه رانده شده، تاثیر می گذارد. در فاصله سال های 2014 تا 2019 ، 497 قتل مرتبط با خشونت شریک صمیمی رخ داد که 80 درصد قربانیان را زنان تشکیل دادند. متاسفانه خشونت اغلب می تواند پس از جدایی نیز ادامه داشته باشد. 45 درصد از قربانیان خشونت شریک صمیمی در سال 2019، پس از جدایی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.
با توجه به آنچه گفته شد، آیا در کانادا قوانین خاصی برای محاطفت از شهروندان در برابر خشونت خانگی وجود دارد؟ پاسخ این سوال، منفی است!
در قوانین کیفری کانادا، هیچ قانون تخصصی برای خشونت شریک صمیمی وجود ندارد. منتقدان استدلال می کنند فقدان قانون تخصصی برای قربانیان IPV ، به جای ارائه حمایت و حمایت مورد نیاز، چالش های پیش روی آنها را تشدید کرده و حتی می تواند با جرم انگاری ناعادلانه قربانیان به آنها آسیب برساند.
در ماه اپریل سال جاری، حزب نیودموکرات لایحه ای را پیشنهاد کرد تا خشونت شریک صمیمی را یک اپیدمی اعلام کند. این لایحه که اصلاح قانون کیفری برای جرم انگاری رفتارهایی مانند کنترل شریک زندگی را ملزم می کند، در توافقی نادر، در رای گیری 12 جون 2024، با اتفاق آرای نمایندگان مجلس انتاریو، حمایت شد.
تا اجرایی شدن اصلاحات، می توانیم بخشی از راهکار مبارزه با خشونت خانگی باشیم. اگر شما یا یکی از عزیزان تان به کمک نیاز دارید و یا اگر نگران هستید که یک فرد بزرگسال یا یک کودک قربانی سوء خشونت است، حتما با 911 تماس بگیرید و مورد را گزارش کنید.
گفتگو درباره خشونت خانگی و شریک صمیمی تابویی است که باید شکسته شود.
