تعویق‌های مرگبار؛ چرا جراحی‌ها در کانادا هنوز با تأخیر انجام می‌شود؟
با وجود افزایش چشمگیر تعداد جراحی‌ها در سال 2024، داده‌های جدید نشان می‌دهد که کانادایی‌ها همچنان بیشتر از دوران پیش از کرونا برای جراحی‌هایی چون تعویض مفصل لگن و زانو، عمل‌های سرطان و سایر جراحی‌های اولویت‌دار در انتظار می‌مانند.
در سال گذشته، 26 درصد بیشتر از سال 2019 جراحی تعویض لگن انجام شد، اما تنها 68 درصد بیماران این عمل را در بازه 26 هفته‌ای توصیه‌شده دریافت کردند (در مقابل 75 درصد در 2019). برای جراحی زانو، تنها 61 درصد از بیماران در مدت 182 روز به اتاق عمل رسیدند، در حالی‌که این رقم در سال 2019 برابر با 70 درصد بود.
زمان انتظار برای جراحی‌های سرطان نیز افزایش یافته؛ جراحی سرطان پروستات، برای مثال، به‌طور میانگین 9 روز دیرتر از سال 2019 انجام شده است. اسکن‌های تشخیصی مانند MRI و CT نیز تأخیر دارند. در سال 2024، بیماران برای MRI حدود 57 روز در صف ماندند؛ یکی از هر ده نفر 198 روز منتظر مانده بود.
طبق هشدار پژوهشگران، این تأخیرها می‌تواند به وخامت بیماری، افزایش اضطراب، افسردگی و حتی نتایج نامطلوب پس از عمل منجر شود.
جمعیت سالمند و مبتلا به بیماری‌های مفصلی، مانند آرتروز، نیز بار سنگینی بر دوش سیستم بهداشتی گذاشته است. به گفته دکتر جیمز هاوارد، جراح ارتوپدی، بیماران امروز با شرایط پیچیده‌تری به پزشک مراجعه می‌کنند و حتی افزایش تعداد جراحی‌ها هم پاسخگوی حجم و شدت تقاضا نیست.
کمبود نیرو، فضا و اولویت‌بندی بیماران اورژانسی از جمله موانع دیگر کاهش زمان انتظار است. برخی استان‌ها با توسعه جراحی‌های سرپایی و گسترش کلینیک‌های خصوصی با پوشش بیمه عمومی تلاش دارند اوضاع را بهبود دهند، اما هنوز تأثیرات آن بر کاهش زمان انتظار مشخص نیست.
