بحران پنهان سلامت روان نزد دختران و زنان جوان کانادا
گزارش تازه‌ای از مرکز آمار کانادا (Statistics Canada) زنگ خطر را درباره وضعیت سلامت روان دختران و زنان جوان به صدا درآورده است. طبق داده‌های جمع‌آوری‌شده در سال 2022، نزدیک به 40 درصد از زنان و دختران بین 15 تا 29 سال در کانادا با دست‌کم یکی از اختلالات روانی نظیر اضطراب عمومی، اختلال دوقطبی، ترس اجتماعی یا اعتیاد به الکل و مواد مخدر دست‌وپنجه نرم کردند نرخی که تقریباً دو برابر جمعیت عمومی در همان سال است.
با این حال، کمتر از نیمی از این افراد توانسته‌اند به حمایت‌های حرفه‌ای و درمانی دست یابند. دلایل این شکاف دسترسی گسترده‌اند: از صف‌های انتظار طولانی، هزینه‌های بالا، ناآگاهی از مسیر دسترسی، و بی‌اعتمادی به نظام سلامت گرفته تا اولویت دادن به خوددرمانی یا حتی نداشتن زمان کافی.
تفاوت‌های نژادی و جنسی نیز در کیفیت خدمات نقش دارند. دختران و زنان جوان اقلیت نژادی بیشتر از همتایان سفیدپوست خود از کیفیت خدمات درمانی ناراضی هستند. دکتر مونیکا ویلیامز، روان‌شناس بالینی در اتاوا و دارنده کرسی تحقیقاتی در حوزه تبعیض در سلامت روان، هشدار می‌دهد که بیشتر درمانگران آموزش کافی درباره تجربیات زیسته اقلیت‌های نژادی ندارند.
در همین حال، دختران و زنان جوان مهاجر کمتر از افراد متولد کانادا داروهای روان‌پزشکی دریافت کرده‌اند پدیده‌ای که می‌تواند بازتابی از تبعیض یا بی‌اعتمادی به نظام سلامت باشد.
در نقطه مقابل، گزارش نشان داد که دختران دگرباش (همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا) که دچار اختلالات روانی یا اعتیاد بودند، بیش از همتایان دگرجنس‌گرای خود اعلام کرده‌اند که حمایت‌هایی که دریافت کردند «بسیار مفید» بوده‌اند، هرچند دلایل دقیق این تفاوت مشخص نیست.
راهکارهایی نیز در حال ظهور هستند. برنامه‌ای به نام Aire ouverte در استان کبک توانسته با حذف صف انتظار، ناشناس‌ماندن مراجعان، و ارائه خدمات رایگان، بسیاری از موانع معمول را از میان بردارد. به گفته کاترین لابل، مدیر این برنامه، حتی دانشجویان بین‌المللی یا مهاجرانی که کارت سلامت ندارند می‌توانند از این خدمات بهره‌مند شوند.
با این حال، دکتر جو هندرسون از مرکز سلامت روان CAMH در تورنتو هشدار می‌دهد که ساختار فعلی خدمات، اغلب پاسخگوی نیازهای خاص رشدی نوجوانان نیست. او تأکید می‌کند که بسیاری از جوانان پیش از آنکه به مرحله یک بیماری روانی کامل برسند، در حال رنج‌کشیدن‌اند، اما سیستم سلامت منتظر می‌ماند تا مشکل حاد شود.
اما در دل بحران، روزنه‌ای از امید نیز وجود دارد. اما باکنر، زنی 26 ساله از ریچموند‌هیل، که از کودکی دچار آسیب‌های روانی، سوءمصرف مواد و اختلال تغذیه بوده، حالا پس از نزدیک به شش سال پاکی، دانشجوی دانشگاه شده و هدفش تبدیل‌شدن به مددکاری اجتماعی است تا دیگران را در مسیر بهبود همراهی کند.
او می‌گوید: زندگی بالا و پایین دارد. اما حالا در جایی هستم که می‌خواهم واقعاً در لحظه زندگی کنم در شادی‌ها و سختی‌ها. دانستن اینکه می‌توانم به دیگران تکیه کنم، نجات‌بخش است.
