ایمپلنت مغز، وعده پایان دادن به افسردگی را می دهد
افسردگی می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. سازمان جهانی بهداشت (WHO) افسردگی را به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در سطح جهان طبقه بندی می کند. این سازمان افسردگی را به تاثیر متقابل چند وجهی عوامل اجتماعی، روانی و بیولوژیکی نسبت می دهد و آن را یک وضعیت پیچیده توصیف می کند.
طبق داده های رسمی سازمان جهانی بهداشت، افسردگی بیش از 280 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد که حدود 4 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد.
بدیهی است که علم برای چندین دهه بر روی موثرترین راه ها برای درمان افسردگی کار کرده است و در نهایت، به نظر می رسد که ممکن است یک پیشرفت تکنولوژیکی بسیار موثر پیدا شده باشد.
دانشمندان دستگاهی ساخته اند که مستقیما در مغز بیمار کاشته می شود و با استفاده از تکانه های الکتریکی افسردگی را درمان می کند.
Inner Cosmos، استارت آپی که این پروژه را راه اندازی می کند، آن را قرص دیجیتالی برای ذهن می‌نامد.
به گزارش بیزینس اینسایدر، اولین دستگاه دارای الکترود که افسردگی را درمان می کند، در تابستان سال 2022 در مغز یک بیمار از سنت لوئیس – میسوری، در ایالات متحده قرار گرفت. این آزمایش به مدت یک سال ادامه داشت و در سال 2023 دستگاه دیگری بر روی بیمار جدید آزمایش شد. بدیهی است اگر این پروژه در حال حاضر روی انسان آزمایش می شود، به این معناست که سطح ایمنی بسیار بالایی دارد.
این ایمپلنت دارای یک الکترود است که در زیر پوست سر چسبانده شده است. علیرغم قرار گرفتن در زیر پوست، ایمپلنت به صورت غیر تهاجمی در ناحیه قرار می گیرد.
این دستگاه تکانه های الکتریکی ملایمی را به قشر جلوی پیشانی پشتی سمت چپ می فرستد، ناحیه ای از مغز که مشخص شده افسردگی در آن منشاء می گیرد. این تکانه های الکتریکی یک بار در روز به مدت حدود 15 دقیقه انجام می شود. در واقع این روش نوعی داروی روزانه است اما به شکل تحریک الکتریکی.
قرص دیجیتال، از طریق اپلیکیشن، نمودارها و خوانش های خلق و خوی بیمار را ارائه می دهد و نظارت مستمر را امکان‌پذیر می کند.
موفقیت آزمایشات در حدی بوده که Inner Cosmos مجوز سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را برای کاشت دستگاه در مغز انسان دریافت کرده است.
Inner Cosmos اولین شرکت فناوری است که از این نوع ایمپلنت مستقیما در جمجمه افراد، استفاده کرده است. هدف این است که ایمپلنت نهایی مورد استفاده در آزمایشات انسانی حتی کوچکتر از ایمپلنت فعلی باشد.
