اهدای خون ممکن است خطر ابتلا به برخی سرطان ها را کاهش دهد
بیشتر مردم برای کمک به دیگران خون اهدا می‌کنند. اما اگر خون دادن سلامت اهداکننده را نیز بهبود بخشد، چه؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهد اهدای مکرر خون ممکن است به بدن کمک کند سلول‌های خونی سالم‌تری تولید کند و خطر ابتلا به برخی سرطان‌های خون را کاهش دهد.
سلول‌های خونی – از جمله گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها – در مغز استخوان از سلول‌های بنیادی خاصی ساخته می‌شوند.هر بار که فردی خون اهدا می‌کند، بدن با ایجاد سلول‌های خونی جدید برای جایگزینی از دست رفته پاسخ می‌دهد.
با افزایش سن افراد، این سلول‌های بنیادی به طور طبیعی جهش می‌کنند. برخی از این جهش‌ها می‌توانند منجر به سرطان‌های خون مانند لوسمی شوند.با این حال، به نظر می‌رسد که اهدای مکرر خون ممکن است مزیتی داشته باشد.
مطالعه‌ای که در Blood منتشر شد، نمونه‌های خون 217 مرد آلمانی را بین 60 تا 72 سال بررسی کرد.هریک از آنها در 40 سال گذشته حداقل سه بار در سال خون اهدا کرده بودند. محققان خون آنها را با خون 212 مرد هم سن که کمتر از ده بار در طول زندگی خود خون اهدا کرده بودند، مقایسه کردند.
نتایج شگفت‌آور بود. اهداکنندگان مکرر دارای جهش در ژنی به نام DNMT3A بودند. این ژن در افرادی که به سرطان خون مبتلا می‌شوند جهش می‌یابد.با این حال، تغییرات خاصی که در این اهداکنندگان خون مشاهده می‌شود با تغییرات مرتبط با سرطان متفاوت بود.
پژوهشگران برای درک آنچه اتفاق افتاد، همان جهش‌های DNMT3A را به سلول‌های بنیادی خون وارد کردند و آنها را در ظروف پتری قرار دادند.برخی از نمونه‌ها همچنین در معرض هورمونی به نام EPO قرار گرفتند که بدن به طور طبیعی پس از از دست دادن خون آن را آزاد می‌کند تا تولید گلبول‌های قرمز را تحریک کند.نتایج نشان داد که سلول‌های جهش‌یافته نسبت به سلول‌های طبیعی کارآمدتر رشد می‌کنند، اما تنها زمانی که EPO وجود داشته باشد.
آنها دریافتند که در حضور EPO، سلول‌های جهش‌یافته DNMT3A از سلول‌های مستعد لوسمی سبقت می‌گیرند.به عبارت دیگر، به نظر می‌رسید که این جهش‌ها به جای ایجاد سرطان، از سرطان محافظت می‌کنند.
دکترهکتور اوئرگا انکابو،از موسسه فرانسیس کریک توضیح داد که اهدای خون باعث افزایش EPO می شود که به رشد سلول‌های خونی با جهش‌های محافظ کمک می‌کند. این می‌تواند راهی طبیعی برای بدن برای انتخاب سلول‌های بنیادی سالم‌تر باشد. البته برای اثبات آن تحقیقات بیشتر بر روی گروه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تر، لازم است.
