اضطراب پنهان در دل کودکان: شش نگرانی خاموش که والدین نمی‌بینند
در دنیای امروز، والدین با چالشی فزاینده روبه‌رو هستند: کودکان بیش از هر زمان دیگری دچار اضطراب و استرس می‌شوند، در حالی‌که بسیاری از نگرانی‌هایشان از دید بزرگسالان پنهان می‌ماند. دو درمانگر کودک و خانواده که با بیش از هزار کودک کار کرده‌اند، شش عامل اصلی اضطراب در کودکان را شناسایی کرده‌اند که والدین معمولاً متوجه آن نیستند.
نخست، روابط اجتماعی است. کودکان در مسیر شناخت خود، به نظر هم‌سالان اهمیت می‌دهند و اگر از نظر ظاهر، علایق یا پیش‌زمینه فرهنگی متفاوت باشند، ترس از طرد شدن یا تمسخر را تجربه می‌کنند. دوم، شبکه‌های اجتماعی است که احساس مقایسه‌پذیری مداوم و کاهش اعتماد به نفس را در آنان تقویت می‌کند، به‌ویژه وقتی بدون نظارت والدین در فضای مجازی حضور دارند.
سومین عامل، تغییرات بزرگ زندگی مانند نقل مکان، مدرسه جدید یا تولد خواهر و برادر است که حتی در بهترین شرایط، حس از دست دادن و ناامنی به‌همراه دارد. چهارم، برنامه‌های بیش از حد فشرده است؛ کودکانی که از صبح تا شب میان درس و کلاس‌های فوق‌برنامه می‌دوند، فرصت نفس کشیدن و بازی آزاد را از دست می‌دهند و به تدریج دچار استرس مزمن می‌شوند.
پنجم، بی‌ثباتی و ناهماهنگی در برنامه‌ها یا رفتار والدین است؛ تأخیر، وعده‌های عمل‌نشده یا قوانین متغیر، احساس ناامنی و اضطراب را تشدید می‌کند.
در نهایت، تروما (آسیب روانی( است. حتی رویدادهایی به ظاهر کوچک مانند تصادف، گاز گرفتن سگ یا دیدن صحنه‌ای خشونت‌آمیز می‌تواند احساس امنیت را برای همیشه خدشه‌دار کند.
برای کمک به کودکان، متخصصان پیشنهاد می‌کنند والدین در لحظات آرام، مهارت‌های مقابله‌ای را آموزش دهند: نام‌گذاری احساسات، تنفس عمیق، عبارات اطمینان‌بخش و حتی تعیین یک پنجره نگرانی ۱۵ دقیقه‌ای برای تخلیه ذهن. این روش‌ها به کودکان می‌آموزد که نگرانی احساسی است که می‌توان شناخت، پذیرفت و رام کرد.
