اضطراب صبحگاهی؛ مهمان ناخوانده‌ای که می‌شود مهارش کرد
برخی افراد روز خود را با اضطراب آغاز می‌کنند؛ پیش از آن‌که حتی از رختخواب بیرون بیایند، دلشوره و احساس سنگینی در سینه دارند. دکتر کیت وولیتزکی-تیلور از دانشگاه UCLA این وضعیت را «مهی از احساسات گیج‌کننده و ناخوشایند» توصیف می‌کند.
بوشرا، دانشجوی 22 ساله در تگزاس، می‌گوید هر روز با اضطراب بیدار می‌شود. برای او این اضطراب جنبه‌ای فیزیکی دارد و می گوید: احساس می‌کنم سینه‌ام مثل قوطی نوشابه له شده است. البته پس از شروع فعالیت روزانه‌اش این اضطراب معمولاً فروکش می‌کند.
هرچند «اضطراب صبحگاهی» یک تشخیص رسمی روانپزشکی نیست، اما بسیاری از افرادی که دچار اختلال اضطراب فراگیر هستند، آن را تجربه می‌کنند. به گفته متخصصان، ریتم شبانه‌روزی بدن نقش مهمی در زمان بروز اضطراب دارد؛ افراد «سحرخیز» معمولاً صبح‌ها بیشتر اضطراب دارند، در حالی که «شب‌زنده‌داران» بیشتر شب‌ها را با اضطراب سپری می‌کنند.
کورتیزول، هورمون استرس، صبح‌ها افزایش می‌یابد، اما نقش آن در اضطراب پیچیده‌تر از آن است که فکر می‌کنیم. طبق تحقیقات، کورتیزول با اضطراب مرتبط است، اما رابطه‌ای ندارد؛ بلکه فقط نشانه‌ای از اختلال در عملکرد سیستم بدن است.
اما چگونه می‌توان با اضطراب صبحگاهی مقابله کرد؟ دکتر جادسون بروئر، استاد دانشگاه براون، سه گام برای مقابله با این الگوی ناخودآگاه پیشنهاد می‌کند:
- متوجه شوید که در یک چرخه اضطراب قرار دارید و علت آن را بررسی کنید.
- از خود بپرسید: این اضطراب چه فایده‌ای دارد؟ این کار به کاهش قدرت اضطراب کمک می‌کند.
- با کنجکاوی به اضطراب نگاه کنید؛ به‌جای ترس، با ذهنی باز به آن بنگرید.
خواب کافی نیز نقش مهمی دارد. دکتر ربکا کاکس می‌گوید: خواب مثل داروست. بی‌خوابی شب قبل می‌تواند صبح بعدی را پر از اضطراب کند. کاهش نور و استفاده کمتر از صفحه نمایش در شب می‌تواند کیفیت خواب را بهبود بخشد.
در صورت بیدار شدن با اضطراب، بهتر است سریع از تخت بلند شوید و کاری انجام دهید تا تخت با اضطراب تداعی نشود. تمرینات تنفس عمیق، آرام‌سازی عضلات و کاهش نور محیط، راهکارهایی مفید برای مدیریت اضطراب هستند.
دکتر وولیتزکی-تیلور یادآور می‌شود که اضطراب، اگرچه ناخوشایند است، اما به‌خودی‌خود خطرناک نیست. اما اگر تداوم پیدا کند، شدت یابد و زندگی روزمره را مختل کند، می‌تواند نشانه اختلال اضطراب فراگیر باشد؛ اختلالی که حدود 3 درصد مردم آمریکا را درگیر کرده است. در چنین مواردی، مراجعه به متخصص می‌تواند راه‌گشا باشد.
