آیا کانادا می تواند از جنگ ترامپ با علم جان سالم به در ببرد؟!
برای دههها، ایالات متحده موتور اصلی پژوهش و نوآوری علمی در جهان بوده است. اما کاهش ناگهانی بودجههای فدرال، بهویژه از سوی مؤسسه ملی سلامت آمریکا (NIH)، و ممنوعیت همکاری مالی با شرکای بینالمللی مانند کانادا، زنجیرهای از پیامدهای جدی را در سراسر جهان به راه انداخته است. علم مرز نمیشناسد و هر اختلالی در جریان منابع، مستقیماً پیشرفت پژوهشهای حیاتی را تهدید میکند. این ضربه اکنون بهطور ملموس در آزمایشگاهها و مراکز پزشکی کانادا احساس میشود.
کمکهزینههای آمریکایی معمولاً سالانه از صد هزار دلار تا چند میلیون دلار متغیرند و هزینه نیروی انسانی متخصص، تجهیزات پیشرفته و مواد آزمایشگاهی را تأمین میکنند. این منابع نقش کلیدی در پیشرفت درمان سرطانهای مرگبار، مدلسازی بیماریهای انسانی و توسعه داروهای نوین دارند. در دانشگاه تورنتو، سالانه حدود 20 میلیون دلار از نهادهای آمریکایی دریافت میشود که سهچهارم آن از NIH است؛ رقمی که با وجود کوچکی نسبی، برای پروژههای مشترک حیاتی است.
لیا کوئن، معاون پژوهش و نوآوری و ابتکارات راهبردی دانشگاه تورنتو و نویسنده مقاله، که خود پژوهشگری در حوزه عفونتهای قارچی مرگبار است، توضیح میدهد چگونه حمایت NIH به شکلگیری یک شرکت زیستفناوری برای مقابله با مقاومت دارویی انجامیده است. با این حال، آینده بسیاری از پژوهشگران کانادایی در هالهای از ابهام قرار گرفته است.
در واکنش سریع، دانشگاه تورنتو صندوق اضطراری پژوهش ایجاد کرد؛ یک حمایت موقت یکساله برای حفظ دانشجویان تحصیلات تکمیلی و پژوهشگران پسادکتری تا پروژهها متوقف نشوند. این صندوق از فروپاشی برخی آزمایشگاهها جلوگیری کرد، از جمله پروژههایی در زمینه ویروسهای RNA و درمانهای نویدبخش آلزایمر.
فراتر از این اقدامات فوری، تنوعبخشی به شرکای بینالمللی مانند برنامه عظیم «هورایزن اروپا» و تقویت اکوسیستم پژوهشی داخلی ضروری است. تعهد بیش از 1.7 میلیارد دلاری دولت فدرال کانادا در بودجه 2025 برای حمایت از استعدادهای علمی، گامی مهم در این مسیر است. اکنون فرصتی تاریخی پیش روی کاناداست: بازگرداندن استعدادها، جذب نسل جدید پژوهشگران و ساختن آیندهای علمی که کمتر وابسته و مقاومتر باشد.
