پیامد احتمالی عدم تمایل انتاریو به اپیدمی تلقی کردن خشونت خانگی
در کانادا، خشونت شریک صمیمی (IPV) که به عنوان خشونت خانگی یا خشونت شریک جنسی نیز شناخته می شود، یک اپیدمی است. تقریباً 44 درصد از زنانی که در یک رابطه صمیمی بوده اند – یا حدود 6.2 میلیون زن 15 ساله و بالاتر – در مقطعی از زندگی خود نوعی سوء استفاده روانی، جسمی یا جنسی را در یک رابطه تجربه کرده اند. قربانیان خشونت شریک صمیمی پیامدهای جدی، از جمله اثرات منفی بر سلامت و پیامدهای اقتصادی را تجربه می کنند.
فراخوان اپیدمی تلقی شدن IPV تا حدی ناشی از تحقیقات سال 2022 در مورد قتل سه زن به نام های کارول کالتون، آناستازیا کوزیک و ناتالی وارمردام در نزدیکی اتاوا در سال 2015، به دست مردی با سابقه طولانی خشونت شریک جنسی است.
یکی از 86 توصیه ارائه شده در تحقیقات این بود که همه سطوح دولت در کانادا خشونت مبتنی بر جنسیت، شریک صمیمی و خانوادگی را پاندمی اعلام کنند تا امکان پاسخ سریع، معنادار و پایدار در سطح جامعه فراهم شود.
در برخی از شهرداری های انتاریو، این توصیه جدی گرفته می شود. تا به امروز، 95 حوزه شهرداری در استان خشونت شریک صمیمی را به عنوان یک بیماری همه گیر به رسمیت شناخته اند. سایر استان های کانادا نیز اقدامات مشابهی را انجام می دهند – نوا اسکوشیا اخیراً لایحه ای را برای اعلام IPV به عنوان اپیدمی تصویب کرد. با این حال، به نظر می رسد دولت انتاریو در برابر انجام رسمی این کار مقاومت نشان می دهد.
در اکتبر 2024، اعضای محافظه کار مجلس قانونگذاری انتاریو با پیشنهاد تسریع روند بررسی لایحه 173 – قانون اپیدمی خشونت شرکای صمیمی – به مرحله قرائت سوم، مخالفت کردند.
لایحه 173 به دنبال شناسایی IPV به عنوان یک بیماری همه گیر، افزایش آگاهی عمومی در مورد IPV ، تقویت تلاش های پیشگیرانه و ارائه حمایت از قربانیان است.
عواقب بالقوه جدی ناشی از امتناع دولت انتاریو از اعلام IPV به عنوان یک اپیدمی، به شرح زیر است:
1 – زن کشی – قتل های مبتنی بر جنسیت زنان و دختران اغلب به دنبال تجربیات قبلی از آزار فیزیکی، جنسی یا عاطفی رخ می دهد. از ابتدای سال تا کنون 155 دختر و زن کشته شده اند که چهار نفر بیشتر از سال 2023 بوده است. اگر IPV در انتاریو اپیدمی اعلام نشود، احتمال افزایش نرخ زن کشی وجود خواهد داشت.
2- ننگ و تصورات نادرست در مورد بازماندگان . این افراد ممکن است احساس شرم و انزوا کنند و با قضاوت و سرزنش افرادی روبرو شوند که ممکن است آنها را مسوول انتخاب غلط یا باقی ماندن در کنار فرد آزارگر بدانند. اپیدمی تلقی نشدن IPV در انتاریو، می تواند درک اشتباه از IPV – به عنوان یک موضوع خصوصی بین زوج ها – تداوم بخشد و منجر به عدم آگاهی عمومی در مورد واقعیت و پیچیدگی های موضوع شود.
3- بدون این نامگذاری، بودجه کافی برای حمایت های اجتماعی، از جمله تاسیس پناهگاه زنان و کودکان و ارائه خدمات حقوقی و مشاوره ای، تامین نخواهد شد.
کارشناسان معتقدند انتاریو باید از نووا اسکوشیا در اعلام اپیدمی IPV پیروی کند و لایحه 173 را در اسرع وقت تصویب نماید.
