شایعه‌پراکنی سم نیست، بلکه آیینه رشد ماست
تا همین چند سال پیش، شایعه‌پراکنی یکی از رفتارهایی بود که با برچسب “غیبت”، “منفی” یا حتی “زشت” شناخته می‌شد. اما پژوهشی نشان داد که ماجرا خیلی پیچیده‌تر از این قضاوت‌های سطحی است. محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که شایعه‌پراکنی چه مثبت، چه منفی در واقع باعث افزایش خودآگاهی، مقایسه رفتاری و حتی رشد فردی می‌شه.
وقتی درباره دیگران صحبت می‌کنیم، به‌طور ناخودآگاه خودمون رو هم ارزیابی می‌کنیم: آیا من هم اینطوری رفتار می‌کنم؟ آیا بهتره تغییری ایجاد کنم؟ این روند باعث می‌شه انگیزه بیشتری برای رقابت، پیشرفت و حتی اصلاح خودمون پیدا کنیم. به زبان ساده، شایعه‌پراکنی می‌تونه آینه‌ای باشه برای نگاه دقیق‌تر به خودمون.
البته نکته کلیدی اینه که این کار باید با آگاهی انجام بشه. یعنی بدونیم حرفی که می‌زنیم ممکنه چه اثراتی روی دیگران بذاره و مسئولانه‌تر برخورد کنیم. همون‌طور که پروفسور النا مارتینسکو می‌گه: «شایعه‌پراکنی بخشی طبیعی از زندگیه، نمی‌تونیم حذفش کنیم؛ پس بهتره یاد بگیریم چطور باهاش کنار بیایم.»
مطالعات جدید نشون دادن که مردها از زن‌ها بیشتر شایعه‌پراکنی می‌کنن و البته کمتر هم راز نگه می‌دارن! خیلی از مردها در کمتر از ده دقیقه رازی رو لو می‌دن، در حالی که فکر می‌کنن “عالی” راز نگه می‌دارن!
در نهایت، شایعه‌پراکنی درست مثل قهوه‌ست؛ اگر به اندازه و با آگاهی مصرف بشه، می‌تونه حال دلت رو بهتر کنه، کمی بخندونی، کمی فکر بندازی، و حتی باعث رشدت بشه.
