سالمندی که خانه اش را به دلیل افزایش نرخ بهره فروخت قادر به یافتن مسکن اجاره ای ارزان نیست!

جان کافلین 76 ساله، اهل کلگری از سال 1991 صاحب خانه ای در وست هیلهرست بود. اما حال مجبور است خانه ای که بیش از سه دهه در آن زندگی کرده بود را تخلیه کند. کمبود مسکن مقرون بصرفه در کلگری به این معناست که کافلین جایی برای رفتن ندارد و در واقع بی خانمان شده است.

او بانک مرکزی کانادا و افزایش نرخ بهره را در وضعیت فعلی اش مقصر می داند و می گوید: قبل از این ماهانه 1 هزار دلار اقساط مورگیج می دادم. اما سال گذشته این مبلغ به 2600 دلار رسید. در حالی که مستمری من ماهانه 2200 دلار است. 

کافلین به ناچار خانه را فروخت، اما برای یافتن مکانی برای زندگی با چالش جدی روبرو شده است. او می گوید: شاید مجبور شوم با همخانه زندگی کنم یا در 76 سالگی به بازار کار برگردم•  

لورا تاملین واتز، مدیر اجرایی سازمان حمایت از سالمندان می گوید کافلین تنها نیست. وی افزود: با افزایش سرسام آور شاخص قیمت مصرف کننده و نوسان نرخ بهره، افرادی که فکر می کردند پول کافی دارند دیگر در حاشیه امنیت قرار ندارند، در حالی که برخی از سالمندان مجبور به فروش خانه های خود هستند، اجاره بهاء نیز به میزان سرسام آور افزایش یافته است و بسیاری از سالمندان بدون مسکن و سرپناه شده اند. 

نه تنها تقاضا از سوی سالمندان برای مسکن مقرون بصرفه افزایش یافته است، بلکه مراجعات این قشر به بانک های غذا نیز به میزان نگران کننده ای بیشتر شده است. لری ماتیسن، مدیر اجرایی بانک غذا در کلگری می گوید: دو بار در هفته بیش از 200 سالمند به شعب ما مراجعه می کنند.