داستان مبارزه طولانی یک مهاجر برای شهروند شدن در کانادا

نادر عبداللطیف به عنوان یک مهاجر کانادایی زندگی می کرد و از امتیازی که پاسپورت کانادایی اش برای او به ارمغان آورده بود، برخوردار بود. اما پانزده سال بعد به این مرد مصری اعلام شد که پاسپورت او از همان ابتدا مشکل داشته است.

نادر عبداللطیف به مدت 15 سال بارها با گذرنامه کانادایی خود سفر کرده است. او به رویدادها و جشن هایی که توسط هیئت های کانادایی در قاهره و عربستان سعودی برگزار می شد، دعوت می شد. در تمام اسناد اقامت و قراردادهای کاری نادر عبداللطیف در خاورمیانه، ملیت او کانادایی ذکر شده است.

با این وجود زمانی که عبداللطیف در سال 2017 درخواست تمدید پاسپورت خود را داد، دولت کانادا نپذیرفت.

در آن زمان به این مرد 56 ساله اعلام شد که پاسپورتش در اصل به اشتباه برای او صادر شده است؛ نه یک بار، نه دو بار، بلکه سه بار.

به این ترتیب، عبداللطیف برای پاسپورت کانادایی خود مبارزه بی وقفه ای را آغاز کرد. 

عبداللطیف در سال 1967 در اتاوا به دنیا آمد، پدر او منشی اول سفارت مصر در کانادا بود. خانواده او زمانی که عبداللطیف تنها کودکی نوپا بود کانادا را ترک کردند و به دلیل پست های دیپلماتیک پدرش بعدها در کشورهایی مانند لبنان، اردن، سودان و هلند اقامت کردند.

عبداللطیف بعدها برای شرکت در دانشگاه به مصر بازگشت. با این وجود توانست پاسپورت دیپلماتیک مصری خود را تا حدود 26 سالگی نگه دارد.

عبداللطیف در این باره گفت: «صادقانه بگویم، نمی توانم ادعا کنم که خودم را کانادایی می دانستم. با این حال همیشه افتخار می‌کردم که در کانادا به دنیا آمده‌ ام و همیشه به خاطر این که می ‌گفتم «من کانادایی هستم» به دوستانم طعنه می زدم.

کانادا همیشه برای من با سایر کشورهای جهان تفاوت داشته است، زیرا من در این کشور به دنیا آمده ام و این واقعیتی است که در شناسنامه من ذکر شده است. من همیشه نوعی ارتباط درونی را با کانادا احساس می کنم».

با این وجود، عبداللطیف یک کانادایی نبود.

بر اساس قانون شهروندی کانادا، به همه نوزادان از جمله نوزادان افراد غیر مقیم مانند پناهندگان، مهاجران بدون مدرک، دانشجویان و کارگران خارجی که در خاک کانادا به دنیا آمده باشند، به طور اتوماتیک تابعیت کانادا اعطا می شود.

اما فرزندان دیپلمات های خارجی که در کانادا به دنیا آمده اند، از این قانون مستثنی هستند؛ آنها به طور اتوماتیک نمی توانند تابعیت کانادا را دریافت کنند. از طرف دیگر، قوانین پاسپورت کانادا صراحتا اعلام می کند که فقط شهروندان کانادایی، واجد شرایط دریافت پاسپورت کانادایی هستند.

عبداللطیف به اشتباه فکر می‌ کرد که به دلیل تولدش در کانادا، حق شهروندی و پاسپورت کانادایی دارد و تنها به این دلیل که پدرش یک دیپلمات فعال بوده، به او پاسپورت داده نشده است.

عبداللطیف می گوید در حدود سال 1993 او دیگر پاسپورت دیپلماتیک مصری نداشت و به همین دلیل فکر کرد که کانادا ممکن است در این زمینه تجدیدنظر کند.

عبداللطیف می گوید که وضعیت شهروندی اش در کانادا همواره برای او مبهم بوده است، اما به دلیل مشکلات کاری و مشغولیات زندگی نتوانسته پاسخ این سوال را پیدا کند.

عبداللطیف در جون 2003 تصمیم گرفت با شناسنامه کانادایی اش برای دریافت پاسپورت کانادا به سفارت کانادا در قاهره مراجعه کند.

در این مقطع عبداللطیف توانست پاسپورت کانادا را دریافت کند. اما چند ماه بعد وقتی برای دو پسرش که در خارج از کانادا به دنیا آمده بودند، در خواست حق شهروندی کانادا را ارائه داد، درخواستش به این دلیل که خود او شهروند کانادا نیست، رد شد. 

این در حالی است که عبداللطیف توانست پاسپورت خود را دو بار دیگر در سال های 2008 و 2013 در کنسولگری کانادا در دبی تمدید کند. 

عبداللطیف در دسامبر 2013 مجددا برای دریافت گواهی شهروندی کانادا برای پسرانش درخواست داد، که باز هم درخواست او رد شد. در آن زمان به او اعلام شد که به دلیل وضعیت دیپلماتیک پدرش، از همان ابتدا واجد شرایط دریافت حق شهروندی کانادا نبوده است.  

عبداللطیف تصمیم گرفت برای دریافت حق خود وارد یک مبارزه قانونی شود، اما پس از کش و قوس های زیاد، در این مبارزه شکست خورد.

در نهایت قاضی به او اعلام کرد که خطای اداری هیچ حقی را برای او ایجاد نمی کند و او در طی این سال ها خوش شانس بوده که توانسته مدتی پاسپورت کانادا را داشته باشد. 

اکنون دو پسر عبداللطیف در کانادا به عنوان دانشجوی بین المللی فارغ التحصیل شده اند و شاید روزی بتوانند شهروندی کانادا را به دست بیاورند؛ اما نه از آن طریقی که پدرشان می خواست! 

عبداللطیف با وجود اینکه به رای دادگاه احترام می گذارد، اما همچنان امیدوار است روزی به عنوان شهروند، قدم در خاک کانادا بگذارد.

عبداللطیف می گوید: «زمانی به برادرم طعنه می زدم که من یک کانادایی هستم. او اکنون شهروند ایالات متحده است و من هنوز اندر خم یک کوچه ام!».