داستان زنی که روده‌اش را از دست داد تا صدای بدنش شنیده شود
زنی که به دلیل یبوست مزمن و شدید مجبور به برداشتن روده‌اش شد، می‌گوید باید درباره عملکردهای طبیعی بدن با صداقت و راحتی بیشتری صحبت کنیم.
کاترین نیکلاس، ۲۶ ساله و ساکن شمال ولز، سال‌ها با یبوستی شدید دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد. پزشکان بارها بیماری او را سندروم روده تحریک‌پذیر (IBS) تشخیص داده و تنها داروهای ملین تجویز می‌کردند. او می‌گوید خجالت از صحبت درباره علائمش در دوران نوجوانی باعث شد نتواند به‌درستی از خودش دفاع کند تا بیماری‌اش جدی گرفته شود.
او می‌گوید پیش از جراحی، مدام ملین مصرف می‌کرد، اما باز هم اجابت مزاج طبیعی نداشت. نفخ شدید و دائمی، زندگی‌اش را مختل کرده بود. مجبور بود لباس‌های گشاد بپوشد و حتی شلوار بارداری بخرد تا احساس راحتی کند. دفع تنها با کمک تنقیه یا شستشوی روده ممکن بود و ساعت‌ها در دستشویی می‌ماند. این وضعیت آن‌قدر آزاردهنده بود که فعالیت‌های روزمره‌اش تحت تأثیر قرار گرفته بود. حتی مصرف ملین هم کارساز نبود و بدنش واکنشی نشان نمی‌داد. او می‌گوید احساس می‌کرد اسیر جسم خودش شده و درمانده و خسته بود.
در یک مورد، او چهار هفته دفع نداشت و به بیمارستان منتقل شد. پزشکان گفتند روده‌اش آن‌قدر پر شده بود که کاملاً از کار افتاده بود. با وجود آزمایش‌های متعدد و تغییر رژیم غذایی، دلیل مشخصی برای یبوست یافت نشد. اما این وضعیت، به مرور باعث آسیب‌های جدی به اندام‌های لگنی او شد؛ از جمله درد، خون‌ریزی واژینال و نفخ مزمن. در نهایت، در سال ۲۰۲۲ روده بزرگ او به طور کامل برداشته شد.
کاترین اکنون معتقد است اگر در نوجوانی راحت‌تر درباره نیازهای بدنی‌اش صحبت می‌کرد، شاید وضعیتش به اینجا نمی‌کشید. “چرا رفتن به دستشویی باید باعث خجالت باشد؟ این یک عملکرد کاملاً طبیعی است.” او حالا تلاش می‌کند آگاهی‌رسانی کند و دیگران را تشویق کند که از بدن خود شرم نداشته باشند.
پروفسور جولی کورنیش، جراح روده و بنیانگذار جشنواره سلامت Everywoman در ولز، می‌گوید بسیاری از مشکلات لگنی با تشخیص زودهنگام قابل پیشگیری هستند. به گفته او، یبوست مزمن می‌تواند منجر به افتادگی اندام‌های لگنی شود؛ مشکلی که نیمی از زنان بالای ۴۰ سال با آن مواجه‌اند. از نظر متخصصان، آموزش و شکستن تابوها نقش حیاتی در بهبود سلامت عمومی دارد.
