با خودتان حرف می زنید؟ علم در مورد آن چه می گوید

در شرایط خاص، حرف زدن با خود می تواند خجالت آور باشد. ممکن است این تصور ایجاد شود که عقل خود را از دست داده اید. به طور کلی صحبت کردن به عنوان یک وسیله ارتباطی تلقی می شود، بنابراین صحبت کردن با خود بدون آن که شنونده ای وجود داشته باشد می تواند بی معنی به نظر برسد. اما این برداشت کاملا درست نیست. 

شاید برای شما هم پیش آمده که با صدای بلند از خود بپرسید: کلیدهایم کجاست؟ گفتن آن با صدای بلند در واقع به ما کمک می کند تا آنها را پیدا کنیم، زیرا به ما چیزی که در جستجوی آن هستیم را یادآوری می کند و مانع از دست رفتن تمرکز می شود. 

صحبت کردن با صدای بلند می تواند مزایای زیادی برای بزرگسالان داشته باشد، مانند تمرین یک زبان، افزایش توانایی های یادگیری و بهبود مهارت های اجتماعی. 

تکرار دستورالعمل ها به شخصی که آنها را ارائه می دهد به حافظه افرادی که یادگیرنده شنوایی هستند کمک می کند. این افراد، همچنین مهارت های املایی را با تلفظ مکرر حروف یک کلمه به دست می آورند. 

هنگامی که افراد از ارتباطات کلامی خود برای هدایت اقدامات خود استفاده می کنند، در اجرای وظایف موفق تر هستند. زیرا وظایف خود را به طور موثرتری به یاد می آورند و انجام می دهند. 

علاوه بر فواید شناختی، صحبت کردن با خود می ‌تواند اعتماد به نفس و انگیزه را افزایش دهد. 

صحبت کردن با خود زمانی می تواند نگران کننده باشد که از توهمات شنوایی ناشی شود، جایی که فرد با موجودی در ذهن خود صحبت می کند که صدا و حرف هایش منحصرا توسط او شنیده می شود.