بازنشستگی نابرابر: چرا زنان کانادایی هنوز با جیب خالیتر بازنشسته میشوند؟
چشمانداز بازنشستگی زنان در کانادا همچنان نابرابر باقی مانده و این فاصله در طول زمان تقریباً تغییری نکرده است. این مشکل نتیجه تصمیمات نادرست مالی نیست؛ بلکه حاصل عوامل ساختاری، اجتماعی و اقتصادی است که از سالهای کاری زنان آغاز شده و تا دوران بازنشستگی ادامه پیدا میکند.
زنان در طول زندگی کاری خود معمولاً کمتر از مردان درآمد دارند. این اختلاف دستمزد به معنای مشارکت کمتر در صندوقهای بازنشستگی، حسابهای پسانداز و برنامههای محل کار است. طی دههها، اثر مرکب این مبالغ کوچک به شکاف بزرگی در ثروت دوران بازنشستگی تبدیل میشود. بسیاری از زنان همچنین برای مراقبت از کودکان یا والدین سالمند از کار فاصله میگیرند. این وقفهها باعث کاهش درآمد، کاهش امتیازهای بازنشستگی و از دست دادن فرصت ارتقا میشود و اثرات مالی طولانیمدتی برجای میگذارد.
اشتغال پارهوقت نیز این نابرابری را تشدید میکند. زنان بیشتر در مشاغل پارهوقت یا کمدرآمد مانند فروش، هتلداری و مراقبت فعال هستند. مشاغلی که معمولاً صندوق بازنشستگی ندارند. حتی وقتی این برنامهها وجود دارند، ساعات کاری کمتر به معنای مشارکت پایینتر و رشد محدودتر است.
زنان با چالش دیگری هم روبهرو هستند: طول عمر بیشتر. اگرچه عمر طولانی یک امتیاز است، اما موجب میشود پساندازهای محدود باید سالهای بیشتری را پوشش دهد، در حالی که هزینههای درمان و زندگی با افزایش سن بالا میرود.
«جریمه مادر شدن» نیز تاثیرگذار است. پس از مادر شدن، درآمد زنان کاهش مییابد و فرصتهای ارتقا کمتر میشود، در حالی که بسیاری از مردان «پاداش پدر بودن» را تجربه میکنند. طلاق نیز اغلب درآمد زنان، بهویژه مادران، را بیشتر کاهش میدهد و پسانداز بازنشستگی را به حاشیه میراند.
در نهایت، سطح پایینتر سواد مالی، اتکا به مزایای دولتی و ساختار بازنشستگیای که بر اشتغال تماموقت مداوم طراحی شده، موجب میشود زنان کانادایی با منابع کمتر و ریسک مالی بیشتر وارد دوران بازنشستگی شوند.
