اغراق محققان در خطرات کووید طولانی مدت

به گفته کارشناسان، خطرات کووید طولانی مدت که دارای بیش از 200 علامت مرتبط است، بسیار بیشتر از آن چیزی اعلام شده است که واقعا وجود دارد. 

نقص های عمده در تحقیقات، باعث شده اند که وسعت واقعی این بیماری تحریف شود و منجر به تشخیص اشتباه و تشدید اضطراب عمومی در این زمینه شود.

به گفته محققان، عواملی مانند عدم تعریف مناسب از این بیماری و فقدان گروه های مقایسه مناسب در مطالعاتی که به بروز، شیوع و کنترل این بیماری می پردازند، باعث شده خطرات کووید طولانی مدت بسیار بیشتر از آن چیزی که هست، اعلام شود.

به گفته محققان، این عوامل منجر به تشخیص نادرست عوارض کووید طولانی مدت شده و تاثیر سوئی بر روند درمانی بیماران گذاشته اند.

در این مطالعه چندین دانشمند از بریتانیا، ایالات متحده و دانمارک به بررسی تعریف کووید طولانی مدت توسط تعدادی از سازمان ‌های بهداشت جهانی، از جمله موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) پرداختند.

آنها دریافتند هر گونه علائم جدیدی که پس از یک عفونت تایید شده یا مشکوک به کووید رخ می دهد، می تواند با کووید طولانی مدت مطابقت داشته باشد؛ آنها در مطالعه خود به 200 علامت مرتبط در این زمینه رسیدند.

اکثر افرادی که به کووید-19 مبتلا می ‌شوند معمولا ظرف چند روز تا چند هفته بهبود می یابند، اما گاهی اوقات بیماران بیش از 12 هفته، علائم این بیماری را با خود دارند.

کسانی که به کووید طولانی مدت مبتلا می شوند، معمولا علائمی مانند خستگی، مه مغزی، درد قفسه سینه و تنگی نفس را گزارش می کنند که به عنوان کووید طولانی مدت (PASC) معروف هستند. 

این تیم استدلال کرد که این علائم در میان بسیاری از ویروس‌های تنفسی فوقانی رایج هستند.

در ضمن آنها خاطرنشان کردند که مطالعات در مراحل اولیه همه‌ گیری به احتمال اینکه چون شامل بیماران کمتری با علائم خفیف یا بدون علائم بوده اند، دچار سوءگیری نمونه و در نتیجه خطای محاسباتی بوده اند.

این اتفاق زمانی رخ می دهد که درصد گروه خاصی در یک مطالعه بیشتر از سایرین است و همین امر یافته‌ ها را محدود می ‌کند.

آنها در مطالعه خود که تحت عنوان BMJ’s Evidence Based Medicine منتشر شده است، نوشتند: «تحلیل ما نشان می ‌دهد که علاوه بر نیاز به گنجاندن کنترل های مناسب، لازم است موارد و معیارهای دقیق ‌تری در مورد کووید طولانی مدت تعریف شوند که شامل علائم مداوم پس از تائید عفونت کووید باشند و ویژگی ‌های پایه مانند سلامت جسمی و روانی فرد که ممکن است منجر به خلق تجربه های متفاوتی پس از ابتلای فرد به کووید شوند، نیز در نظر گرفته شوند».

این مقاله توصیه کرده است که مطالعات آتی، باید شامل گروه‌ های کنترل مناسب و زمان پیگیری کافی پس از عفونت باشند.

آنها خواستار معیارهای تشخیصی بین ‌المللی در این زمینه شدند و خواهان انجام مطالعاتی هستند که در نهایت منجر به تعریف مشخصی از کووید طولانی مدت می شوند. 

این تیم افزود: «در نهایت سخن ما این است که دانش پزشکی باید به دنبال کمک به همه افرادی باشد که رنج می برند. برای انجام این کار، باید بهترین روش ها و تحلیل های علمی را به کار گرفت.

تعاریف نامناسب و روش‌ های ناقص به افرادی که به کمک علم پزشکی نیاز دارند، کمکی نمی کنند.

بهبود استانداردهای خلق شواهد، روشی ایده آل برای جدی گرفتن کووید طولانی مدت، بهبود نتایج و اجتناب از خطرات تشخیص اشتباه و درمان نامناسب است».

این تیم در پایان هشدار داد که فقدان تعریف مناسب از این بیماری، می‌تواند منجر به افزایش هزینه ‌های خدمات بهداشتی، افزایش اضطراب در بین مردم، تشخیص اشتباه و در نهایت اتلاف بودجه بیمارانی شود که از بیماری های دیگری رنج می برند.